Наталля Барысаўна Кучмель нарадзілася 4 ліпеня 1964 года ў г. Мінску ў сям’і медыцынскіх работнікаў. Пасля атрымання сярэдняй адукацыі ў 1981 г. паступіла на філалагічны факультэт БДУ. У 1986 г. атрымала дыплом аб вышэйшай адукацыі. Працавала карэктарам, стыльрэдактарам, перакладчыкам у навуковых выдавецтвах і перыядычных выданнях. У цяперашні час працуе карэктарам у РУП “Выдавецкі цэнтр БДУ”. Друкавалася ў супольным паэтычным зборніку “Літаратурны квартал" (2003), часопісах “Першацвет”, “Маладосць”, штотыднёвіку “Літаратура і мастацтва” і іншых. Кніга паэзіі “Імгненні” пабачыла свет у выдавецтве “Мастацкая літаратура” у 2005 годзе.
ЗМЕСТ
* * * Стосам блытаных ліній...
* * * Не кідай, будзь са мной, жыві, пачуцце-нежыць...
* * * Неба лікуе...
* * * Сатлелі травы нашага юнацтва...
* * * Першая кропля па выпуклым шкле...
* * * Дзень паўпрылёг на горад і раку...
* * * Сцяжкаю да прыпынку...
* * * Дымам на веі клеіцца стома...
* * * Ноч пяе дыханнем тваім...
* * * Ліпнёвы надвячорак прыкідваецца днём...
* * * Вечар пахне лісцём і пылам...
* * * У любой цеплыні на хвіліну здарыцца змрочна...
Плён
* * * Студня на выспе пяску...
* * * Ты багатай зрабіў мяне...
* * * Паблякла неба, звітае смугой...
* * * плыў дождж над горадам...
* * * Стрыжоў і ластавак мае...
* * * Я за цябе старэй - на той спакой...
* * * У акне дзявочай спальні...
* * * Скупое сонца п'юць бакамі гмахі...
* * * Ляніва, быццам адэсісты, вып'юць кавы...
* * * Праполка...
* * * - Здурнела! Сорам на вачах губляеш!..
* * * Май. Дождж ішоў...
* * * Неба ў бляску сляпучым стыгне...
* * * На могілках старых з-пад голых вербаў ніцых...
* * * Холад чаромхі, туману, раскрытае рамы...
* * * Ліпень. Здымкі начныя...
* * * Ад мастака - партрэту...
* * * Сон стане сродкам ізноў, як наяве, убачыць...
* * * Мяне не слухаюцца рыфмы...
* * * З ціхім шасценнем, бы кнігі старонкі...
* * * Звечарэла. Сонна ў пакоі...
Быў канец лютага
* * * Жыццё; і ў ім - хрупасткасць і надрыў...
* * * Хто б сказаў - каханне маё...
* * * Туман ярам... Плятуцца стужкі туману...
* * * Неба весняе - ясны німб...
* * * Цераз якую муку вызнаем...
* * * А у Цябе няма імя...
* * * Сёння ў небе імжыцца...
* * * Апала лісце. Месяц лістапад...
* * * Над цёплым пылам сходаў...
* * * Многа зімаў прайшло...
* * * На сто дарог вакол ляжыць разбухлая зямля...
* * * Ёсць веліч у старых закінутых мурах...
* * * А з бяроз - па адным - ападаюць лісты...
* * * Мокрае, шэрае неба радзімы - ды вочы...
* * * Лёгкі голас, лёгкі кашаль, лёгка ў такт...
* * * Падлетак! Вусны горкія твае...
* * * Прыйдзі... Зялёны змрок у пакоі...
* * * Перакулены свет...
* * * У вогкай цяшыні...
* * * Вільготнай душнай ноччу цяжка спаць...
* * * Позняй ветранай ноччу...
Тваё аблічча
Песня
* * * Піск, гоман, скокі, вогнішча ўначы...
* * * Не ўсе ў разлуцы - у журбе, бы ў труне...
* * * Узяўшы рукі твае, датыкацца губамі запясцяў...
* * * Няўлоўна змыкаліся захад з усходам; плялася...
* * * Снег коле павекі - адліжны: ільдісты і рэдкі...
* * * Наймільшая з дзяўчат...
* * * Вецер вакол мяне...
* * * Як цяжка спалучаць...
* * * Гэта вясна...
* * * Такая ноч, што салаўі - крычаць...
Анёлы
* * * ...вечар без цябе...
* * * Анёл, у лёце над зямлёю...
* * * У хваляў сваё жыццё...
* * * Бязмоўны вечар. Жоўты далягляд...
* * * Зямля, дзе мяжуюць глыжы і будылле...
* * * Ліпнёвы поўдзень збіў над вербамі...
* * * А ты мне паклаў на плячо галаву...
* * * Стосам блытаных ліній, Быццам ніці з асновы, — Залатое на сінім Голле ў вечар вясновы. І ў дрыготкіх глыбінях Шэрых воч тваіх — тое: Залатое на сінім. Залатое на сінім. Залатое… * * * Не кідай, будзь са мной, жыві, пачуцце-нежыць: Хацець — што не маё, кахаць — што не належыць: Вусоў дзяціны пух, валос закрут цяжкі І дырыжорскі рух дзявочае рукі. * * * Неба лікуе, пацямнелі брады; Чайкі святкуюць вызваленне вады. І на шклёным балконе, дзе пануе пыльныя цьма, Для інжыра ў вазоне скончылася зіма.