Хсн д елмайды.

Ул хатынны кочакларга омтылды да нрснедер исен тшереп, ваннага юнлде.

– л д син бар ле, берднберем! – диде ул ихлас елмаеп, – Яратам мин сине.

Кинт телефон шалтырады. Скин йгереп барып трубканы ктрде. Хсн ванна ишеге янында сагаеп басып калды.

– йе, тылыйм, – кинт Скинне тсе згрде, ул агарынып китте м бтен ан ачысы белн сыгып чыгарды, – Я, хода!..

Хсн борчылып аны янына килде.

– Кем ул анда?

Хатын дшмде. Хсн телефонны кайсыдыр тймсен басты. Шалтыратучыны тавышы хзер бтен йг ягырый иде. Хснг ул тавыш ничектер таныш кебек тоелды. «Кайда ишеттем со?»– дип уйлады ул. Тик исен тшер алмады. «Тоеладыр гына…»– диде ахырда.

– Скин, дим, Скин! Ник дшмисе? Нрс булды? – дип ныкышты тавыш.

– Син… Син кайдан… Кайдан шалтыратасы?..

– Кибеттн. Я аптырама инде. Кайткач, барсын да алатырмын.

Скинне кулыннан трубка тшеп китте.

– Я, ходай… Аннан кайтып була мени?!. – дип пышылдады ул залдына.

Тик аны сзен ишеттелр.

– Ялгышлык килеп чыккан, Скин…– диде тавыш кыенсынып кына, – Ялгышлык…

– Туктале, кем со син?.. Ник шаяртасы? Шулай шаярырга ярый мени?!– Скин мен-мен елап ибрер сыман иде.

– Шаярмыйм мин, Скин,– Тавыш калтыранды, – Шаярмыйм. Мин – Закиран.

Скинне иреннре дерелдп куйды.

– Без Закиранны ирлдек бит инде, —диде ул, кзлрен млдертеп, – Минем ле бик кайгылы чагым. Зинар, бтн алай кыланмагыз.

Ул телефон тймсен басты. Бипелдгн тавыш ишетелде.

– Вот, нахал! Кулыма килеп элксме! – дип тчлнде Хсн, – Крмгнен крстм юнсезне…

Тагын телефон шалтырады. Скин тймг басты.

– Скин, тагын мин ле бу. Закиранны ирлдек, дисеме син?

–йе. ч кн элек.

– Моны булуы ммкин тгел!

Скин мосуланды:

– Ммкин икн шул…

Теге башта югалып калдылар шикелле.

– Туктале… мин кем со, алайса?

– Чаманы белебрк эчрг кирк! – дип кызды Скин, – Башыны югалтмаслык итеп…

м телефон тймсен басты.

– Нинди псих булды со бу?

– тавышы чынлап та охшаган, – диде Скин икелнгндй итеп, – Кабереннн шалтыратмыйдыр бит инде…

Тынлык урнашты.

Авыр тынлык.

– Кулыма элктерм мин аны, – диде Хсн. Аны ярсуы чын йрктн иде.

– бит ул килерг д ммкин…– Скин уйга калды.

– Килсен! Ботарлыйм мин аны!

Хатын аа назлы караш ташлап алды.

– Юк, кадерлем. Ярамый. ирлгнебезг ч кен кн. Икебезне берг крслр килешеп бетмс.

Тын калдылар.

Берсе бер сз дшмде. Икесене д келенд лл нинди авыр тойгы иде.

– Син кайт инде бген, аным, – диде Скин.

Хсн каршы килмкче иде д, хатынны хаклы икнен алап тыелып калды. йе, чынлап та кайтырга гына кала инде хзер. лл нинди тискре кн булды бген. ле теге рк. ле бу телефон маньягы. Тьфу!..

Скин йокы блмсен чыкты да киемнр ктреп килде.

– Мен. Сиа блкй булыр инде. Тик нишлисе…

Чынлап та бернрс д эшлп булмый иде. Хсн Закиранны киемнрен киде. Чалбары тар да кыска да иде, клмге кендектн ген. Бу киемд ул бик мрк кренс д берсене д клсе килмде.

– Такси гына тотарсы инде, – диде Скин, – Мен сиа юллык акча. итр бит?

Акча итрлек иде. Эх, акыллы да хатын инде бу Скин! Хатын тгел, алтын! Хсн бу мизгелд Скинг табынырга да зер иде.

– Сау бул, аным…– Хатын аны яагыннан беп алды. Хсн д беп авап бирде, – Сау бул…

– Исн кайтып ит.

– Исн тор. Бер-бер хл булса, шалтырат.

* * *

Хсн чыгып киткч, й бтенлй бушап калды. Хатын зен япа-ялгыз итеп тойды. Тир-якта салкын бушлык кына, тышта – карагы тн, йд – шом.

Кем шулай шаяртты икн со?

Болай кыланырлык якын танышлары да, усал ният белн ан кыярлык явыз дошманы да юк иде бит. Закиранны дус-ишлре дис… Юк ла, булмас… Бала-чага тгеллр бит инде…

Кем со? Кем со?..

тавышы бик т охшаш иде. Сйлш рвеше д. лл зе микн?

Каберднме?!.

Скинне келен чиксез шом йгерде. Мет ч кн ир астында ятканнан со телефоннан шалтырата аламы?

Юк, лбтт!..

Алайса кем со? Закиран тавышы белн кем шалтырата со? Кем? Кем? Кем?..

Аягсте тш крми л инде ул. Уяу килеш саташып та йрми. Ул саташса да Хсн саташмыйдыр. Димк, аа чынлап шалтыраттылар.

Кангать булып китмс, рвахлар рк булып кайта икн, дип сйлнлре чын микн со лл? Закиранны ашыктырыбрак кмделр шул. Якын туганнары кайтып иткнен д ктмделр. лл шуа рнеде микн? Шуа рк булып кайтты микн? лл ул Скинне Хсн белн мавыгуын креп-белеп торамы? Шуа аны тынлык табалмыймы? Шуа рк булып кайтканмы?