Юля (спрабуе нешта зрабіць). Не атрымліваецца! Яна паміж рэбраў засела.

Каралёў. Цягні!

Юля. Пінцэт зламаўся!

Каралёў. Пашукай пласкагубцы…

Юля. Гэта клініка! Адкуль тут пласкагубцы? Я паспрабую зубамі…

Каралёў. Ты што?!

Юля. Рукі!

Каралёў адводзіць рукі, Юля схіляецца над ім і зубамі выцягвае з грудзей кулю. Каралёў стогне.

Каралёў. Дай сюды…

Юля. Я зараз кроў спыню…

Каралёў. Дай сюды кулю! Прапалашчы рот вадой. Яна атручаная… А кроў спыняць не трэба. Хай атруту вымывае… Прапалашчы рот вадой! Куля атручаная! Ты што не баішся?

Юля. Не.

Каралёў. Нуі чорт з табой! Каб не партманет у левай кішэні — каюк! Партманет уратаваў…

Юля (дастае з пінжака маленькую кніжачку). Гэта не партманет…

Каралёў. А што?

Юля. Біблія…

Каралёў. Уроды…

Офіс Хадзеева. Уваходзіць Каралёў.

Хадзееў. Ты?!

Каралёў. Я пригласил вас, господа, с тем, чтобы сообщить пренеприятное известие: Бог, оказывается, есть.

Хадзееў (пасля паузы). Гэта… ты?

Каралёў. Я… Толькі давай так… галаварэза свайго не мачы… Ён зрабіў усё як мае быць. Маэстра! Два сантыметры ніжэй левага саска пацэліў. Зірні.

Хадзееў. Адкуль ты?

Каралёў.Я спадзяюся, ты здагадаўся, што не з морга. Але і не з пракуратуры. Як у цябе справа з атэізмам? Мае светапогляды пахіснуліся… Паўгода таму, каб адчапіцца ад надакучлівых манашак, я купіў ім машыну цэглы, а яны мне падаравалі (дастае з кішэні кніжачку, чытае) «Новы запавет» Госпада нашага Ісуса Хрыста. Новы пераклад з грэчаскага арыгінала. Твой абармот яго прастрэліў… Наскрозь. Я панёс матэрыяльныя страты, Халдзей!

Хадзееў. Я — Хадзееў…

Каралёў. Мне ўсё адно. Святыя сёстры падарылі мне кніжку, а я не магу яе пачытаць, бо ты мне яе сапсаваў. Яна прабіта атручанай куляй і залітая маёй крывёй… Я не магу яе пачытаць!!! Дык вось, гэта… гэта мой тавар… вось гэтая кніжачка… Я яе мяняю на тое, што я табе вінен… Я так яе ацаніў! Яна столькі каштуе!

Хадзееў. Не псіхуй!

Каралёў. Ты згодны на абмен?

Хадзееў. Ты ж прыйшоў адзін…

Каралёў. Адзін! Ты згодны на такі абмен?

Хадзееў. Згодны.

Каралёў. Слова!

Хадзееў. Слова.

Каралёў (аддае яму пісталет). На, я прыйшоў адзін, ён зараджаны. Ты можаш мяне застрэліць. Я асуджаны. Але перад смерцю прашу выканаць маё апошняе жаданне. Відак працуе?

Хадзееў. Працуе…

Каралёў. Хачу мульцікі перад смерцю паглядзець…

Дастае з кішэні відэакасету, устаўляе ў відэамагнітафон.

Уключы… (Хадзееў уключае.) Дзень першы, пасля таго, як ты мяне хацеў замачыць… Ды там дата стаіць, ты бачыш… Та-а-к… Вось тваю Зайку выводзіць з дома ахоўнік… Ты здымаеш для яе катэдж у Баравусе… Азёрная, 4… Глядзі, глядзі… Вось ён адчыняе машыну. Зараз на яе шапачцы чырвоненькая кропачка з’явіцца… Ведаеш, што гэта? Лазарны прыцэл! Та-а-ак… Элітарны ліцэй… тысяча баксаў у месяц. Урок па прадмеце «Чалавек і свет»… Зараз наезд будзе… Воось… Гэта праз акно здымалі… Вунь Зайка сядзіць на другой парце… Уй, які банцік! А на банціку бачыш чырвоненькую кропачку… О, о! Настаўніца занепакоілася… Заўважыла! Але падумала, што нехта з вучняў забаўляецца лазерным ліхтарыкам… I быў дзень, і быў вечар… Дзень другі… Глядзім…

Хадзееў (кідаецца да Каралёва). Ты… ты… скаціна… Калі з ёй што-небудзь… Калі хоць адна валасінка… Я… я цябе…

Каралёў. Што? Што ты мяне? Я ж табе пісталет аддаў! Ты думаеш, я гарбатага ляплю… Дай сюды! (Забірае пісталет.) Якая ў цябе тут самая каштоўная ваза… А, вунь! (Прыцэльваецца, страляе. Ваза разлятаецца на кавалкі.) Бачыў? На! Там яшчэ шэсць патронаў засталося. Стаць да сценкі? Ці мо ў ванную пройдзем? Га? Hi храна ты са мной не зробіш і нічым не дастанеш… Я — адзін… У мяне нікога. Нікога. Зразумеў, Халдзей?