Апошняе жаданне (с. 59). Упершыню «Крыніца», 1924, 4 студзеня.

Год беларуса (с. 63). Упершыню — «Наша ніва», 1910, 23 снежня, з паметкай: Валожын, 12.IV. 1909 г. Друкавалася таксама ў кнізе «Апавяданні і легенды вершам розных аўтараў» (Вільня, 1914, с. 40–48).

Курган (с. 72). Упершыню — «Наша ніва», 1911, 21 ліпеня.

Кумавы Магілы (с. 76). Упершыню — «Наша ніва», 1911, 28 красавіка. Друкавалася ў кнізе «Апавяданні і легенды вершам розных аўтараў» (с. 76–79).

Легенда і праўда (с. 80). Упершыню — «Беларусь» (Мінск), 1920, 3 чэрвеня.

Цікавы (с. 83). Упершыню — «Віеlаvus» (Вільня), 1913, 11 красавіка. Друкавалася таксама ў «Нашай ніве», 1913, 3 мая, і ў кнізе «Апавяданні і легенды вершам розных аўтараў» (с. 92–94).

Іголка (с. 85). Упершыню — «Крыніца», 1924, 11 кастрычніка.

Патрапіла каса на камень (с. 89). Упершыню — «Беларусь», 1920, 3 чэрвеня.

Гдзе бярозы расахаты… (с. 92). Перадрукоўваецца з рукапісу, дзе мае назвы «Абразок» (№ 855) і «Абразок 11» (№ 856). Не датавана.

Сваты (с. 96). Перадрукоўваецца з рукапісу (№ 1034). Уваходзіць у рукапісны зборнік Старога Уласа «Беларускія вершы 1932–1933 гг.».

Тры зладзеі (с. 100). Упершыню — «Наша ніва», 1912, 3 жніўня, з паметкай: Валожын, 24.VІІ. 1912 г. Пры жыцці аўтара друкавалася ў Зборніку «Нашае нівы» № 2 (Вільня, 1912, с. 61–66), у кнізе «Апавяданні і легенды вершам розных аўтараў» (с. 64–69) і ў Беларускім калепдары «Нашае нівы» на 1916 год (Вільня, 1915, с. 63–68).

Прыгавор (с. 113). Упершыню — «Наша ніва», 1910, 20 мая, з паметкай: Валожын. Друкуецца па рукапісе.

Паляванне (с. 116). Упершыню — «Гоман» (Вільня), 1917, 13 ліпеня, з паметкай: Валожын, 1.IV. 1911 г.

Не спанатрыў (с. 119). Упершыню — «Наша ніва», 1911, 17 лістапада. Пры жыцці аўтара неаднойчы перадрукоўвалася: у кнізе «Апавяданні і легенды вершам розных аўтараў» (с. 25–29), у Беларускім календары на 1914 год (с. 81–83), у «Хрэстаматыі новай беларускай літаратуры (ад 1905 году)» (с. 234–236).

Прадаў (с. 124). Перадрукоўваецца з рукапісу. Не датавана.

Жальба ўцекача (с. 127). Упершыню — «Беларусь», 1910, 7 ліпеня, з паметкай: Канец будзе. Расшукаць нумар газеты з заканчэннем твора не ўдалося.

3 допісаў у «Нашу ніву»

1909 год

1. «Наша ніва», 1909, 7 мая. Гэты допіс, як і ўсе наступныя (за выключэннем асоба агавораных), пачынаецца з указання месца падзеі: м. Валожын Віленскай губерні Ашмянскага павета; усюды подпіс — Стары Улас.

2. «Наша ніва», 1909, 16 красавіка.

3. «Наша ніва», 1909, 25 чэрвеня.

4. «Наша ніва», 1909, 16 ліпеня.

5. «Наша ніва», 1909, 23 ліпеня.

6. «Наша ніва», 1909, 6 жніўня.

7. «Наша ніва», 1909, 24 верасня.

8. «Наша ніва», 1909, 8 кастрычніка.

9. «Наша ніва», 1909, 15 кастрычніка.

10. «Наша ніва», 1909, 5 лістапада.

11. «Наша ніва», 1909, 3 снежня.

1910 год

1. «Наша ніва», 1910, 21 студзеня. Падпісана ініцыяламі С. У.

2. Там жа. Месца дадзенай падзеі—«в. Ганчары Віленскай губерні Ашмянскага павета».

4. Там жа.

3. «Наша ніва», 1910, 4 лютага. Месца падзеі — «в. Ганчары Віленскай губерні Ашмянскага павета».

5. Там жа. Допіс з Валожына.

6. Там жа. Да гэтай нататкі дадзена наступнае рэдакцыйнае тлумачэнне: «Канца свету ад каметы не будзе — вучоныя людзі гэта ўжо растлумачылі. Але добра было б, каб скарэй прыйшоў іншы свет — лепшы; а то нейкі туман пайшоў па гасударстве, неяк як бы гніе жыццё, а людзі святлейшыя і рукі апусцілі. Трэба з гэтым гнойным жыццём ваяваць чым льга! Самі сабе людзі найгоршыя ворагі».