Шрифт:
Ишек ачылуга, малайлары бер нинди тавыш-тынсыз гына аны куенына сарылды. лкне биленнн кочаклап алды, кечесе ботыннан. нилре муенына асылынды.
– Кайттымы, аным?! Мин сине шундый сагындым! Мин яратам сине!.. – дип пышылдады хатыны.
– ти!.. ти!.. – дип пышылдады малайлары,– ти, без д сине яратабыз… Без д сагындык…ти… ти…
Язучы аларны барсын да шул хлд й эчен алып керде д ишекне ябарга ашыкты. Хатыны шикле караш белн ирен тблде.
– Юк, барсы да яхшы…
Хатын елмайды…
Бхетле елмаеп ул ирен кочаклады.
– Мин синеке… Мин яратам сине…
нилрене пышылдавын хуплагандай, малайлары язучыны кысып-кысып кочаклап алды.
– Мктпк соламагыз, – диде язучы корырак булырга трышып, – Кешелр кптн китте инде.
Шунда гына малайларыны аркасындагы мктп сумкасын креп алды да елмаеп куйды.
– Ярый, улларым… Крешкнчег кадр…
Малайлар горур елмаешып чыгып китте.
Язучы аларны артыннан карап, зене аман исн булуына сенеп калды. Ул да горур м бхетле иде.
– Миа да эшк китрг вакыт, – диде хатыны, кзлрен яшереп, – Кызганыч, сине белн булалмыйм инде… Кайткач, яме…
– Мин ле кайтып итмдем… – Язучыга да уайсыз иде бугай, – ле болай… теп барышлый гына…
Хатын аа сер караш ташлап алды.
– Кызганыч…
– Белм…
– Син бернрс д белмисе…
– Белм инде…
Ирене наз тулы карашыннан хатын аны, чынлап та, бернрс д белмвен алады.
– Язганнарыны дискка кчер д миа бир, – диде ул тенечле тавыш белн, м зене ярамаган нрс ычкындырганын сизеп стп куйды, – Болай гына… Я уярсы…
Язучы аа сораулы караш ташлады.
– аным минем!..—диде хатын, млдерм кзлрен аа тбп, – Берднберем…
– Тагы мени?!.
– Тагы.
– Ярый.
Язучы компьютердагы язмаларны дискка кчереп алды да хатынына тапшырды.
– уй! – диде хатыны.
– Юк!
– уй!!!
– Ник?!
– Шулай кирк!
Язучы шулай кирген бел иде, лбтт. Тик аа з эше бик т кызганыч иде. Ул тирн сагыш белн язмаларына кз салды да ую тймсен басты. Нич кннр буена интегеп эшлгне секунд эченд юкка чыкты. Аа авыр иде.
– Гафу ит, аным, —диде хатын, барсы чен д зе гаепле сыман, – Гафу ит…
– Ярый.
– Сау бул.
– Исн кайт.
Хатын эшк китте.
Язучы компьютерга утырды.
Аа авыр иде.
ле ген кичергне анына хсрт стс д, метлрене зеп бар дньясына кул селтрлек бер кренеш булса да, ул бу хакта уйламады.
Ул теге малай турында уйлады.
«Сагындым… Кайт инде… – дип пышылдады ул, зе д бер малай кеше сыман, – Сагындым бит, ти… Кайт инде…»
Аны да тисе кайта алмый иде.
тисен ул бик сагына иде.
Аны кайтарырга тели иде.
м…
… аны кайта алмавына сен д иде.
Ишек тукылдаттылар.
Ул бер млг катып калды.
Тагын, бу юлы инде кчлерк итеп шакыдылар.
Ул торып басты.
Ишекк юнлде.
Тынып торды.
«Ачыгыз! Фикер милициясе!»—дигн тавыш ишетелде тыштан. Ул компьютерына карап алды. Ярамаган нрс юк иде. Инде юк иде. Кире килеп аяк астында яткан сыра банкасын ачты, комсызланып бер уртлады, тшлрен сибеп алды. Ишекк юнлде.
– Ачыгыз! Юкса, ватып кербез!
– Хзер.
– Тиз булыгыз!
– Киенм бит.
Ул ишекне ачты. Кчле ташкын булып й эчен милиционерлар тулды. Язучыны шундук стенага терп кулларын ктртеп куйдылар. Бишлр иде. Икесе язучы янында калды, бтннре, пистолетларын зерг куеп, блмне айкап чыкты. Бер ни д тапмагач, сгенеп алдылар.
Язучыны компьютер алдына утыртып куйдылар.
– Нрслр язасы?
– Нрслр язасыз, – дип тзтте аларны язучы, ачусыз-нисез ген, – Без бит берг скн малайлар тгел…
Мондый юньсезлекне аннан ктмгннр иде. Берсе язучыны авызына сукты, тик яшь чагында сугыш трлрен яхшы йрнгн, кайнар нокталарда да булгалаган язучы яшь милиционерны бу кызулыгына зер иде, ул аны кулын иел ген читк борып ибрде д коры гына двам итте:
– Сезне нрслр кызыксындыра со?
– Барсы да.
– Рхим итегез!
Язучы милицияга крстер чен махсус язылган срлрен ачты. Аны юньлп укучы булмады. стн-стн ген кз йгертеп чыктылар да язучыны илксеннн алып читк этрделр.
– Син рсми язмаларыны крстм. Аларын без белбез.