Шрифт:
– Син безг дби срлрене крст.
Язучы бернич дби срен ачты.
– Боларны бит сине бастырганы юк. Болар бары безг крстер чен ген!
– Согы вакытта минем бер нрс д бастырганым юк.
– ни чен?
– Илам килми.
– нинди акчага яшисе?
– Хатын илксенд.
– бу китап кемнеке?
Язучы ыйнак кына ыентыкка кз салды. Бу аны повесты иде. Юк, зе ншер итмде, аны ничек китап булып чыгуын да хтерлми иде ул. Лкин з баласыннан баш тартырга телмде.
– Минеке.
– Тагын нрслр язасы?
– Язмыйм.
Милиционерларны берсе тш кессеннн сыек диск тартып чыгарды. Аны компьютерга куйды.
– Язган йберлремне уйдым да котылдым дип уйлыйсымы?! Булмас, килеп чыкмас. Безд уелганнарны яадан торгыза торган программа бар.
м ул эшк кереште.
м язучыны бар сре д яадан калкып чыкты.
Бу аны чен зур сенеч иде. Ул чак «ура!» кычкырмыйча калды. м шул ук вакытта бу аны чен зур кенеч иде. Ул зене кечерюен тойды.
– Ни йтерсе?
– Гаеплемен…
Кинт аны кулын арта каердылар м богаулар шалтыравы ишетелде. ушына килгнд, ул эш стле янындагы диванда аркылы ята иде.
– Таблеткалар кулланасымы?
Тртип сакчысыны бу соравы гадт буенча гына иде шикелле. Югыйс, ул стлдге даруларны крми калмаган бит инде. Тик язучы аа ихлас итеп авап бирде:
– йе. йе, кулланам, лбтт! Таблеткасыз нинди иат, ди!..
Милиционер аны чченнн тартып башын ктрде д борын астына баягы китапны сузды:
– язганнарынан дару исе килми!
– сез ныграк иснп карагыз…
Лкин ул сзен йтеп бетер алмады, борынына з китабы белн нык итеп тондырдылар. Башына чй каккан сыман булды. Иреннре буйлап ябешкк нрс агып тште. Бу аны з каны иде. Татлы да, ачы да иде ул.
Кинт аны тартып торгыздылар.
Нрс белндер битен сртеп алдылар.
Язучы аны нрс икнен таныды, малаены мктпк кия торган ак клмге иде. Ак клмкт кара кан иде.
Малаены ак клмге.
«Сагындым, кайт инде… – дип уйлады ул, тик бу юлы з тавышы белн тгел, улы тавышы белн уйлады, – Сагындым бит, ти, кайт инде…»
– р!
Аны авызына салкын требк каптырдылар.
Ул чирканып китте. Иреннрен ялмап алды.
– р!
Ул бар кчен требкг рде.
Тырышып, эчедге бтен таблетка исен чыгарырга телп.
– Тагын р! Акырынрак!
Ул тагын рде.
Тртип сакчысы трепкне алып карады да башын кагып куйды. м язучыны шундук артка каерылган кулларыннан ктреп алдылар. Авыртуга чыдый алмыйча, ул бгелеп тште, тик шул мизгелд к кемнедер итеге йзен брелде. Ул ушын уйды.
* * *
Искндр бишект ята иде. Моа кадр йоклаганмы ул, лл хтерене уянган чагы нкъ шушы вакытка туры килгнме – бу кадресен алый алмады. Ул кул арбасында да, караватта да тгел, нкъ мен бишект ята иде. Бишек йне кайчандыр акка буялып хзер инде аз гына саргая башлаган матчасына эленгн иде. Трздн кергн кояш нуры малайны кзлрен чагылдыра, моннан кзене йомып та, борылып ятып та котылып булмый, ул ирексездн керфекк яшь кундыра, ртлеп еларга мбр ит иде. Малай инде еларга дип авызын брештергн иде бугай.
Ул зене моа кадр нрс эшлп ятканын да хтерлми, блки, йоклагандыр, блки… Лкин ул бер нрсне яхшы хтерли, нкъ шушы мизгелд аны стен кемнедер якты клгсе тшеп, кояшны бйлнчек нурларыннан коткарды, Искндр еларга дип брелгн иреннрен д ыярга онытып, гаплндн тгрклнгн кзлре белн, леге хлг сбпче булган нрсне эзлде. м Аны крде. Ччлрен бер як читк кыйгачлап тараган, бтен булмышы белн елмаеп торган ирне кргч, ул тынычланып калды, хтта елмаеп ибрде. Аны елмаюы теге ирне келен тагы да ктрде, ахры, ул д куллары белн аны гдсен кочаклап алды да:
– й, минем улымны!.. Карале ничек елмаеп каршылый бит!.. – дип, йзе белн Искндрне ккрген капланды м кайнар сулышы белн д, борын очлары белн д, магаена шуып тшкн ччлре белн д малайны ккрклрен, муеннарын, битлрен кытыклатып ирклрг тотынды. Бу мизгелд Искндрг шундый рхт иде, аны йрге ккргеннн чыгардай булып талпынды, ул зене чиксез шатлык белн тулышып шаркылдап клгнен ишетте, ул зене шулкадр ягымлы, шулкадр сйкемле, шулкадр ягыравыклы авазлар чыгара алуы чен д сенде, зен зур кеше итеп хис итте.
Ир кеше кчле куллары белн бишегеннн кубарып алып югарыга чйгнд, аннан да бхетле кеше юк иде, Искндр зене леге зур кешедн д биегрк була алуы белн горурланды, тбнг, аны учларына тшкнд, бу горурлык хисе бтен барлыгын ана стедй ылы да, рхт т, татлы да бер дулкынга кмеп, йтеп алатып булмастай лззт бирде. Ир кеше аны ккрген кысып тагын бераз ирклде д бишекк кире куйды м елмаеп, бармаклары белн Искндрне борынын кытыклатып алды да, кайдадыр китеп барды.
– Китм! – дип кычкырды аа Искндр,– Китм, зинар, сине белн шундый кызык булды. Шундый рхт булды сине белн. Син шул тиклем кадерлесе, син кирксе миа! Китм! Китм инде!