Вход/Регистрация
Осмондаги бахт
вернуться

Хакимов Донёрбек

Шрифт:

– Аравага чиинг Афифа хоним. Бу ахволингизни кўрганлар сиздан шубалана бошлайди, – деб улоига пичирлади аравачи. Афифа хоним аравачининг юзига тикилиб каради. Исмини каердан билганлиги хакида ўйлана бошлади. Ва Афифа хоним аравага ўтирди. Афифа араванинг ойнасидан ташарига араб Хафиздан кўзларини уза олмасди. ишло оралаб кетардилар. Афифа уйига яинлашиб келгани сари юраги дуккиллаб, тез ура бошлади. Кўз олдига бахтли онларини келтиришга харакат илди. Аммо буни уддалай олмади. Унинг ўтизган ёмон кунларининг хотиралари халаит бера бошлади. Кўзларини юмиб олиб, йиларди. Бирдан арава тўхтади. Афифа нима бўлаётганини тушинмасди. Араванинг ойнасидан аста секин карай бошлади. Афифадан шубхаланган Чилтоннинг одамлари уни аравасини орасидан таиб илиб келаётган эканлар. Афифа араванинг ойнасидан ташарига тўпланиб турган арочиларни кўриб ўра бошлади. Ўзини химоялаш масадида араванинг ичидан бирор нарса идирарди. Афсуски еч нарса топа олмади. аммаёи алтирарди. Икки ўлини бириктирганча, юзини юорига каратиб пичирлаб дуо иларди. Хаёлига ар хил ёмон фикирлар келарди. Уларни ўйламасликга аракат иларди. Аммо унинг ўролиги, хаяжонланиши уни фикрини жамлаб олишига халаит иларди. ўли билан аста секин араванинг пардасини очишга аракат илди. Лекин буни уддалай олмади. Ташаридан эса ар ил баириларни эшитарди. Бирдан Афифанинг улоига аравачининг баири овози келди. Таппиллаб кимдир араванинг эшиги тарафга яинлашиб келаётганини сезиб турарди. Афифа ўранидан арава ичидаги тошпонорни олиб, ургани таёрланиб турарди. Кўзларини араванинг эшигидан уза олмасди. Бирдан арава эшиги очилиб арочилар Афифани ушламочи бўлди. ўлидаги тош понори билан Афифа арава ичкарисига кирган арочининг бошига урди. Тошпонор синиб кетди. арочининг боши онаб йиилди. Икки ўлини макам мижилаб олиб орага силжиди. Араванинг ойнаси синиб, Афифанинг сочидан биров тортди. Бошида ўралиб турган ора матоси ечилиб кетганди. Томдан ам кимдир пичо билан йирта бошлаганди. Сочларини ориларига чидаб туролмади. Ерда турган арава ойнасининг синган парчасини олди. ўлларини юорига кўтариб арочининг ўлини кесди. ўллари кесилган арочи Афифани сочларини ўйиб юборишга мажбур бўлди.Арава эшигидан отилиб чити. Бор кучи билан югириб кетарди. арочилар уни увлаб етмочи бўлдилар. Аммо уларнинг бошчилари уларни тўхтатди.

– Менга ўйиб беринг, – деб елкасида осилиб турган халтасини ерга ўйди. Афифа улардан утилдим деб ўйлаб жон жахти билан югириб кетарди.

– Менга камон беринг, – деди арочилар бошлии. Одамларидан бири камон ва ў келтирди. Камон ўларини ерга санчди. Улар ичидан бирини олиб камонини ўлаб отди. Ў Афифанинг оёига санчилди. Оёкларининг ориларига бардош бера олмаган Афифа ерга йиилди. арочилар у томонга яинлашиб келардилар. Афифа орасига аради ва эмаглаб очишга аракат илди. Аммо оёлари жуда атти ориётганди. Кўзларини юмди ва кўз олдига фарзанди ва тумуш ўртоини келтирди. Чукур нафас олиб, кўйлагининг чекасидан йиртди. Оёига санчилиб турган камон ўини суирди. Ўни суирганда орига чидай олмай баирди. он оаётган жойини йиртиб олган кўйлакнинг парчаси билан болади. Ўзида куч тўплаб очишда давом этди. Унинг бу аракатини кўрган арочилар ва унинг бошчиси айрон олди. Афифа анча узога очди. Холдан тойган Афифа тўхтаб олди. Чунки энди йўлини боша давом эттира олмасди. арочилар унинг орасидан таиб этиб келгандилар. Унинг бу аволини кўриб кулиб туришарди. Кўзларида ёш билан аршисидаги жарликга араб турарди. Орасида эса арочиларнинг кулгуси улоига чалинди. Афифа икки ўлини юорига кўтарди. Ва орага ўгирилиб аради. аршисида камонини ўлаб Афифага аратиб турган арочилар бошлиига кўзи тушди.

– Эй амо, балким бизга бирор сўзинг бордир, – деб масаралаб туришарди. Ана шу пайт камон ўи Афифага келиб санчилди. Афифа жарликга араб кўлай бошлади.

– Биз яна учрашамиз, – деб охирги гапини айтиб жарликга улади.

– Жоним, хаётим, ишонган тоим, ягонам, менинг бу дунёдаги бутун борлиим. Бир гул эдим сизнинг ёнингизда хуш бўй ид таратиб очилаётган. Сизнинг табассумингиз учун бутун аётини бераётган Афифа. Бугун сизни кўрдим. Кўзларимда ёш, албим эса чилпарчин. албим сиз билан эди. Лекин танам сизга ета олмади. Сизнинг борлиингиз менга увонч, бахт, омад баишларди. Бугун сизни кўрдим, аммо ўлларингизни тутиб исси тафтингизни хис ила олмадим. аётнинг аччи синовлари иккимизни айирди. Муаббатимизни парчаламочи бўлишди. Иккимизни айиришгани рост. Аммо муаббатимиз асрини еч ким, еч ачон буза олмайди. Муаббат асримизни бузишларига йўл бермайман мен ам бугун сизнинг ёнингизга кетмодаман, – деб хаёлида гапирмода эди.

Конец ознакомительного фрагмента.

  • 1
  • 2
  • 3

Ебукер (ebooker) – онлайн-библиотека на русском языке. Книги доступны онлайн, без утомительной регистрации. Огромный выбор и удобный дизайн, позволяющий читать без проблем. Добавляйте сайт в закладки! Все произведения загружаются пользователями: если считаете, что ваши авторские права нарушены – используйте форму обратной связи.

Полезные ссылки

  • Моя полка

Контакты

  • chitat.ebooker@gmail.com

Подпишитесь на рассылку: