Arkasa rigardis la supron mem de la stono kaj vidis beban raton. Gi sidis kaj rigardis al Arkasa kun sindonemaj okuloj.

Oni devas diri, ke ekde infanago nia heroo ne povis toleri ratojn, kaj ne estas ke li timis ilin, estas nur ke ili elvokis ian nerezisteblan abomenon en li.

Arkasa ec faris pason malantauen. “Kio, vi ne satas min? Nu, vi povas fari nenion, ne ciuj ricevas la bildon de granda kaj saga birdo!” – pepis la ratido.

“Kaj ci tiu bela birdo ec ne degnis sin prezenti al mi! Sed mi ne estas fiera, mi povas nomi min! Mia nomo estas Maraj! Kiel vi nomigas, vojaganto?” – demandis la ratido stariginte sur la postaj kruroj.

"Arkadio, estas mia nomo!" – Arkasa prezentis sin, kaj li denove ektremis pro abomeno.

“Vi ne satas ratojn, Arkasa! Ho, tute ne satas! Sed ratoj ciam estis proksimaj al homoj! Kiom da utilo ni alportis al vi?! Cu vi ne memoras? Kaj mi memorigos vin! Cu almenau unu alia besto povis preni respondecon pri via logantaro? Ne! Kaj ni faras tion regule! Koste de niaj propraj vivoj, ni alportas al vi mortigajn malsanojn dum multaj jarcentoj – tiel reguligante vian homan logantaron! Jes! Ci tio estas malnobla kaj malestetika! Sed iu devas!" – la rato ekscitigis.

Arkasa volis enmeti vorton, sed Maraj ne lasis lin paroli: “Prenu Gufon, li sidas tie, salutante ciujn, kiuj jus alvenis. Ili ankorau alportas al li viandon, sed vi scias, li estas lerta kaj donas nekompreneblajn konsilojn! Kia utilo? Jes, nenia! Sidigu ajnan apron sub kverko, gi estos same inteligenta! Por diri – iru rekte, ne haltu, elektu mem la vojon… Nu, kio estas ci tio? Alia afero estas Mi! Mi sidas ci tie kaj dum varmo kaj malvarmo, renkontante timigitajn kaj lacajn vojagantojn! Kaj mi havas la plej grandan respondecon! Mi helpas vin, kiu perdis vian spinilon, elekti la gustan vojon! Cu ci tio ne estas nobla?! Kaj vi ciuj flankenkuras! Car ekvidis raton!

Maraj tiom ekscitigis, ke gi komencis marsi tien kaj reen sur la supro de la stono. Kaj Arkasa tuj rememoris antaubalotajn mitingojn – oni ankau satas sin laudi tie. "Do, cu vi povas helpi min elekti la vojon?" – demandis Arkasa, interrompante la senfinan monologon de la ratido.

"Certe! Kompreneble! Jen kial mi estas ci tie kaj suferas mizeron! Cio por vi, cio por la homoj! Mi ne kompatas min mem, cion al vi!" – Maraj komencis malnovan diskon.

Rimarkinte, ke la ratido povas senfine laudi sin, Arkasa denove interrompis gin: "Nu, do diru al mi, homa gardisto, kien kondukas la vojoj?"

Maraj rigardis riproce al Arkasa, profunde enspiris kaj komencis respondi: “Sed vane, junulo, vi estas sarkasma! Jes! Mi povas diri, ke nome mi estas gardisto! Kiu alia rakontos cion honeste? Cu Gufo? Jes! Tenu la poson large! Gi elsutos kelkajn enigmojn, iru kaj pensu, vojaganto, pri la signifo de la vivo! Sed ce mi cio estas justa!"

“Cu eblas iel pli proksime al la afero! Mi estas sen mangajo kaj akvo dum unu tago!" – Arkasa denove interrompis Maraj-n.

"Jen! Pri kio mi parolas! Kiu alia zorgos pri vi, vojagantoj! Nu, auskultu! Se al vi cio tedis, bonvolu iri maldekstren! Ci tio estas la plej bona vojo por vi! Lau mia scio, vi hazarde ja trafis ci tien! Do iru maldekstren, tie vi atingos barilon, transgrimpu gin kaj trovos vin en via propra mondo – mangu, trinku, ripozu! Kaj cion ci vi forgesos kiel malbonan songon! Nur maldekstren, pri nenio pensu! Vi ec ne prenis provizojn por la vojago, do kien vi iros poste? Vi pereos! – tre konfidence kaj miele parolis Maraj, rekomencante marsi sur la stono.

"Nu, mi sajnas kompreni cion pri "maldekstre", sed kio pri la aliaj du vojoj?" – ne povis rezisti kaj denove interrompis la ratidon Arkasa. Maraj ridetis kaj daurigis: “Vi estas tiel senpacienca, vi ne lasas min fini mian penson! Bone, do! Se vi iros dekstren, vi devos serci la spinilon kaj multe pripensi! Se vi iros rekte, vi denove devos serci la spinilon kaj multe batali! Nur diru al mi – por kio vi bezonas gin? Cu vi tiel malbone vivas? Supozu, ke vi ne pereos kaj trovos gin, kion vi faros? Via vivo multe sangigos! Cu vi pretas por ci tio? Mi povas vidi en viaj okuloj, ke ne! Do la demando estas – kial? Iru maldekstren, revenu hejmen, kaj cio estos la sama! Mi povas ec konduki vin al la barilo kaj montri al vi kie pli bone transgrimpi por ne siri vian pantalonon!”

“Atendu! Lasu min pensi! Maldekstre – hejmen, dekstre – pensi, rekte – batali… Bona elekto! Nu, kion mi povas diri al vi, Maraj! Mi ne volas iri maldekstren! Rekten, mi estas sen armilo, mi havas nenion por batali, sed mi satas pensi! Tial, mia elekto estas preni la dekstran vojon! Kaj mi dankas vin pro la instruo!" – Arkasa estis tre surprizinta Maraj-on.

Конец ознакомительного фрагмента.