— Вось дзе гуслі! — усклікнуў Пятрусь, падбегшы да мяне.

Я глядзеў на іх, не зводзячы вачэй. Гуслі… Чарадзейныя гуслі… Пакуль ветрык прабягае па вашых струнах. А хутка… Хутка рука прабяжыць. Мы знімем вас. Зайграеце, заспяваеце…

Я глядзеў і не заўважаў, што па шчоках цякуць слёзы.