Лена. Ну падумаеш, рэдкая група… Было б ад чаго расстройвацца…

Каралёў. Усё. Дзякуй. Ідзі.

Лена. Бывайце… (Выходзіць.)

Каралёў (сам сабе). Пашлякі маюць рацыю: сваякоў у нас намнога больш, чым мы думаем… «А поворотись-ка, сын! Экой ты смешной какой!» (Націскае кнопку.) Серж! Ты памятаеш, хлапчук да мяне прыходзіў? Ты яшчэ яму нос разбіў і на машыне ў горад адправіў.

Голас. Памятаю…

Каралёў. Чаго ты хмыкаеш? Падымі на ногі ўсіх, каго можна, і знайдзі яго. Клічуць — Кім. Сірата. Жыве ў нейкім сямейным доме. Язык падвешаны добра… Гадоў дванаццаць-трынаццаць. Апрануты… Чаго ты рагочаш?

Голас. Шэф, вы будзеце смяяцца, але ён сядзіць у мяне.

Каралёў. Затрымай яго!

Голас. Навошта яго затрымліваць? Ён да вас і прыйшоў…

Каралёў. Хай заходзіць…

Нервова прыбірае на стале пачкі з грашыма.

Дурдом… Дурдом…

Уваходзіць Кім.

Кім. Добры дзень…

Каралёў. Салют, салют… Што ж гэта такое, га? Кімблінклінтан! Я для яго за вадой пабег, як афіцыянт таннага кафэ, а ён змыўся. Чаго ты збег?

Кім. Мне стала сорамна.

Каралёў. Што такое?

Кім. Даруйце.

Каралёў. За што?

Кім. Я падманваў вас…

Каралёў. Бывае…

Кім. I мне надзвычай пагана ад гэтага…

Каралёў. У жыцці, Кім, з малога трэба пачынаць, а ты адразу пяцьдзясят тысяч долараў.

Кім. Пра што гэта вы?

Каралёў. Я так разумею, што хворай сястры ў цябе няма, як няма і Моні з Графіняй.

Кім. Моні з Графіняй няма.

Каралёў. Ну во!

Кім. Піня з Баранесай ёсць. I сястра ў мяне сур’ёзна хворая… I на лячэнне за мяжой ёй патрэбна гэтая сума.

Каралёў. Дык у чым жа тады твой падман?

Кім. Я не ваш сын…

Каралёў. Чый жа ты, хлопчык?

Кім. Адкуль мне ведаць. У мяне ваша гісторыя… Толькі не з вакзалам звязаная, а… Ды якая розніца… Калі жыў у дзетдоме, вы ж ведаеце, кожны выдумляе сабе бацькоў… У кожнага або лётчык, або геолаг, або вадалаз…

Каралёў. Мой шпіёніў для роднай дзяржавы ў Лаосе… Аднойчы адзін паскуднік падлавіў: «Як за ён там моза спіёніць, калі там усе маленькія і з вузкімі вацыма. Там за ўсе кітайцы».

Кім. А сапраўды?

Каралёў. Што сапраўды? Што сапраўды… Гісторыю трэба ведаць, троечнік! Там тады былі амерыканцы і ён шпіёніў сярод амерыканцаў.

Кім. А-а-а…

Каралёў. Бэ-э-э…

Кім. Я пра бацьку нічога не выдумляў, няма і няма… А вось маці ў мяне была… Альпіністка… 3 прыгожым імем Эльвіра… I я быў зусім маленькі, калі яна загінула пры ўзыходжанні на Эльбрус…

Каралёў. Распранайся, зараз абедаць будзем.

Кім. Не, я спяшаюся.

Каралёў. Куды?

Кім. Піню з Баранесай трэба забраць з садзіка. Сёння скарочаны дзень.

Каралёў. Я пашлю машыну, іх забяруць.

Кім. Вы што, ні 3 кім яны нікуды не пойдуць. Бывайце. I… яшчэ раз даруйце…

Каралёў. Чакай. Яшчэ пару пытанняў назасыпку. Скажы (паказвае фотаздымак у рамачцы), ты калі_небудзь бачыў гэты здымак?

Кім. Не. Адкуль жа?

Каралёў. На каго ты тады паказваў?

Кім. Вось. Другі рад. Пятая злева.

Каралёў. Чаму на яе? Менавіта на яе?

Кім. Ну-у… Можа таму, што ўсе глядзяць у аб’ектыў, а яна на вас… I позірк такі… Мне здаецца, яна вас кахала…

Каралёў (нервова). Яе завуць Эльвіра!!!

Кім. Абалдзець можна…

Каралёў. Не спяшайся! Гэта мелката! Далей не абалдзець, далей па ўсіх законах трэба чокнуцца.