– Чоойсо ыйлаагы калаар.

– Эк, тажап кеттим, – Силкине ч айлык кызын тртп койду, бакырадаган наристе ушул учурда жарк этип клп койду, – Клп койгонун кара.

– Клс клт да, ыйлаактыгы ошол мунун, бала ыйлабай чоойчу беле? – деп атасы кызын алып ктрмк болду, – Иштебесем зм багат элем, – Абдраим й ичинде ары басты.

– Бага бер.

– Эмне болду? – Эшиктен Абдраимдин апасы Глпари келди, – Кызыды ктрп алгансы го?

– Ооба, энеси муну жактырбай ыргытканы жатат.

– Ок, эмнеге ыргытат? – Глпари чоочуй келинин карады.

– Ыйлаак…

– Капырай де, бала ыйлайт да, ыйлабай чоойгон бала болобу?

– Апа, кн-тн дебей ыйлайт, же уйку бербейт, же иш жасатпайт.

– Сабира, андай эле баладан тажап жатса мага бер, абысыныдын согончогу канабай жрт, кандай гана багып алаар экен.

– Алып кетииз, багып алышсын, – деди Абдраим Сабирадан мурун эле, – Бала тапкандыкы эмес баккандыкы.

– Ой ала бергиле апа, дегеле тойдум, – деди Сабира дагы, Глпари келининин мерездигине тагала баланы ороп, чулгап алды да ктрп алып з йн кетти, кич баласы йлнгнн трт-беш жыл болсо да балалуу болбой жргн, кубана Глбахарды ктрп кирген Глпари уул-келинине:

– Алып кел балам, агадын аялы баланы сйбйт экен, кудайдын буйругу менен балалуу болуп калсаар ажеп эмес, чын пейили менен наристеге мээримиди сал, балам, – деди кудудай.

– Жеем з бердиби? – Уулу Азим апасын ишенкиребей карады.

– Бербегенде эмне, сенин балабы, аныкыбы баары биздин тукум.

– Апа, жеем кайра алып алсачы? – деди Азимдин аялы Адина.

– Албайт, мен турам го? – деп Глпари наристени сунганда Адина кубана колуна алып мемиреп уктап калган наристени пклп ийди:

– Алтыным ий, дегеле кзг сйкмд болуп калган го?

– Болду эми, уктап жаткан баланы ойготосу, – деп келинчегинин колунан Азим алды, – Орун салчы.

– Азыр, – Адина шашкалактап балага орун салып жатты.

– Дегеле мемиреп калганын, йнд какылыктап ыйлап жаткан, – Глпари эч нерседен капарсыз бйпйп уктап жаткан наристени мээримге толгон кз менен жылмая карап койду.

– Ошончо эле ыйлаак бекен?

– Айтпа, кн-тн ыйлайт дейт.

– Ыйласа деле мейли, уктабай эле багып алам, – Адина кызды колуна алып трг жаткырды, – Садагам ий, ойгоноор тр деле жок го?

– Баланын периштеси бар сенде балам, буйруса сен дагы трп аласы, ушу кыз ак жолтой болсун.

– Ошондой эле болсо экен, апа, – Адина бйпйп уктап жаткан наристени ойлуу карап калды, – Кудайым ушундай эле бир кыз берсе болду, – Улутунуп жиберди.

– Жараткан пендесин з жалгайт балам, кудай десеер куруу калбайсыар, – Глпари сыртка чыгып кетти.

– Адина, сен муну бага аласыбы? – деди апасы чыгып кеткенде Азим аялына.

– Эмнеге бага албайт экенмин, багам эле, – Адина кйсн булту эте таарынып калды.

– Деги да, з ыйлаак болсо, анын стн бала багып кр элекси.

– Багам эле, керек болсо кандай багаар экенмин, – Адина экейе кызды ууртунан секин п алды.

– Чоочутасы, – деген Азим анын жанына отура калып з дагы наристени п алды, – Бала кандай жакшы крнт ээ?

– Ооба-а, эмдигиче трсм балабыздын алды бешке чыгып калмак, – деп Адина муканып жиберди, – Мени кечирчи, Азим.

– Эмнеге кечирим сурайсы, сенин кн жок, анте бербечи Адина, крс го, биз дагы балалуу болобуз, – Келинчегинин эки бетинен п койду, – Капаланбай жрч ээ?

– Ма-акул эми, – Адина унчукпай сыртка чыкмак болуп баратып кайра эмелеги таарынычы жоголуп жаркылдай карады, – Азим, балага ст алып келиш керек, бизде ст жок, ойгонсо эмне кылабыз?

– Чын эле, азыр мен ст таап келем.

– Кийим-кече дагы карай кел, кызыбызга крм шым алып берели.

– Макул, – Азим шашыла чыгып кетти.

– Кчгм десе, Глбахарым менин, – деп наристени дагы карап жылмайып алды.

Глпари сыртта жрп уул-келининин сзн угуп ичинен сызып алды: «Карангн ай, бир баланын айынан бечараларыма жаман болду, сй менен смрн кал, бири-бирин жакшы кршт, айрылышаар эмес, жаратканым бир наристеди аябай уул-келиниме бир перзент берип койсо экен», – деп ойлуу йг кирди, келгенине бир топ убакыт болсо да козголбой уктап жаткан наристени кз кыйыгынан карап, эбелектей улам аны караган келинин крп шкрн трдн орун алды.

– Азим кайда кетти? – деп сурап койду билип турса дагы.

– Апа, Глбахар ойгонсо ыйлайбы деп ст таап кел дедим, – Кудудай карады, – Анан кийим-кече ала келсин.

– Аа-а кагылайын десе, буга азыр кийимдин зарылчылыгы жок, негизгиси бала силерге кнп, эмчекти унутуп тамак ичип кетсе эле болду, эки-ч кнд билбей калат.

– Апа, ойгонуп калды, – Адина баланы ала койду, – Глбахар, кана кызым, карды ачтыбы? – деп чоп эттире п койгондо наристе жарк этип клп койду, – Садагам ий, караса апа, сулуу кыз болот ээ?