Віктар
Шрифт:
– пытаеце вы. – Я чалавек з залатымі рукамі, толькі без галавы. *** Я штатная Муза Саюзу пісьменьнікаў. Назоўнікаў ведаю шмат і займеньнікаў. Валодаю ўсімі памерамі й рымамі I марамі масаў усімі магчымымі. Я сэрцы мільёнаў ціхутка памацаю I зь іх павыцягваю ўсю інфармацыю, Каб гутарку весьці з народам карысную Пра існае ў сьвеце або пра няіснае. Нарэшце, калі мы такія крутыя, Навошта нам, Музам, пісьменьнікі тыя? Мы можам што хочаш даволі прыстойна Пісаць, друкаваць і чытаць самастойна! *** Здаваў ён кроў, а я - мачу. Ён дзіка роў, а я - маўчу. *** Скончым тыдзень за тры дні! Скончым пятніцу за панядзелак! I скочым у купальскія агні Каля навагодніх елак! Няхай потым ня будзе чаго чакаць (Усё чаканае - зьдзейсьніцца), Гэта ж так цікава - разглядаць час З боку пачатку або канца! МІЛА МЫЛА МУЛА Міла мела мала мыла. Мыла мула мылам Міла. Міла мула мыла міла. Міла мыла мулу рыла - мяла мулу рыла мылам. Рыла мула нема ныла. БІЁЛЯГАМ-ПРАКТЫКАМ Ня рэжце жабак, не катуйце мышак! Яны не вінаватыя ні ў чым. Зматайце лепш вантробіны з пакрышак Машыны часу, на якой мы ймчым. *** Праводзь сабе пальцам па аблоках, Размазвай сабе неба па столі, Той, хто ўсё спаталіў і ў спакоі, А мы будзем таньчыць і скокаць. Мы дзеці ненароджаных мамак, Мы быйцы ненадыдзеных учора. А ты назаўсёды падмануты Зьменлівасьцю белых плямак. *** Я цябе падманю, я цябе падману: будзеш ты пада мной - я цябе падамну. *** Тры танкісты выйшлі з танку I сьпяваюць калыханку: Ціха-ціхенька ляжы, Як памежнік на мяжы. Не палохайся чужынцаў - Гэта толькі муляжы.
МАНАВЕРШЫ
ВЕРШЫ НАШАГА СЯБРА ВАБІЛЯ ФІРХОЛЬДА