Зялён, што рута, i кiсел, што атрута.

Вырабатаны, як конь.

Хто зь языком, той зь пiрагом.

Каб захацеў, знайшоў бы рукi.

Добра, што табе ўдалося, як Салосi.

Калi люлька адарвецца, i гаспадарка зьвядзецца.

Яна баба нягiдкая, як конь.

Цыган прадаець рукавiцы й кажух з Каляд.

Ногi таўстыя, па жыдзянёнку.

Ня стаў сябе нiжэй падашвы.

Зайца забiў метраў дваццаць.

Шалёная дачка й нядапечаны сын.

Дзе рот, там i смурод.

Кладуся спаць, як умiраць.

Багаславёна й на стол пастаўлёна.

Браўшы добрае, трэба аддаць добрае.

Кiлбас цэлы баз.

Пайшла слава да Аршавы.

Перад зайцам жабы ўцякаюць.

Як Сора сказала, так Мэндаль запiшаць.

Адзiн дзень з юшкай, а другi з калатушкай.

Як е, так i вуе.

Дажылiся кулiкi: анi солi, нi мукi.

У вар'ята штодзень сьвята.

А хай вас дажджом намочыць!

Злосьць пакiнь на заўтра, а работу зроб сягоньня.

Каб ня плеш, дык i гола б ня было.

Прышануй адзежынку дома, а яна цябе ў людзях.

Бяжыць руя, пабягу й я.

Усе дабры бабры.

Што ты, як вуда, убакi ходзiш?

Як трахну, аж чэрцi пасыплюцца.

Сабаку сьнiцца хлеб.

I ў вераб'я сэрца ёсь.

Жывець на гулявым хлебе.

Багаты дзiвiцца, чым бедны жывiцца.

Глядзiць, як карова на карову.

Каб ты сьцежку мацаў!

Бог сiрот жалеiць, толькi шчасьця ня даець.

Датуль матка мiла, пакуль срачку мыла.

Хачу дамоў, як вады напiцца.

Лапаць ня князь - абуў ды ў гразь.

Пенсiя малая - пальцам вымакаiш.

Ня дай Бог нi дадзенага, нi крадзенага.

З кута ў кут - i вечар тут.

Досыць зубы шчэрыць, будзем вячэраць.

Неяк зладзiм - хлеб ёсь, сала ўкрадзiм.

Благому Яську нi ў чэсь, нi ў ласку.

Дзiвак рыбак: на вадзе сядзiць i пiць просiць.

Два медзьвядзi ў вадным логавiшчы ня тоўпяцца.

Пахадлiвы, як пахадзень (венiк-пахадзень), як пожаг.

Дома кожны куст гаворыць.

Прыйшоў у маю хату й б'ець майго тату.

Купiў бы сяло, ды грошы гало.

Ня па барадзе, а па чарадзе сьмерць ходзiць.

Было папiкiшча на цэлы век.

Як столь зубамi ня грызла (ад злосьцi).

На Купалу сунiцы, а на Пятра чарнiцы.

Ёй жа будзiць столькi хварсы.

Круцiць яго, як вяроўкi.

Ёй сягоньня ня па гумар (гумор) бегчы.

Якая вада нi гразная, чысьцей за нас, яна нас абмыiць, а мы яе не.

Нячым бабыля ў хату пусьцiць, лепi барану на куце паставiць, на барану хуць атнiмку (анучыну) павешаiш.

Хоць позна, ды навозна.

У яго ўжо даўно ў сраку пiць пайшоў (пра нямоглага старога).

Так бы й сказаў, што сраць хочаш.

I розум бы мела, каб яе спасьцiла са сьвету.

Заробiла, як Хоўра на воўне.

Усмак ня перажвеш, а ў ласцы ня перажывеш.

Палопалiся ад сьмеху.

Ён майго гаўна ня варты.

Мужык падшлёпнаваты, няўзглядны, але дужа слушны (якi слухаецца).

Як пьюць, ядуць, тады ўсе добрыя.

Хацеў зробiць аграблi, а выйшла вешалка.

Былi б смачныя грыбкi, дык елi б ваўкi, а то, гады, мяса ядзяць.

Як за сьцену (адняло, перастаў).

Няўжо на дзяўчат звод зьвёўся?

Лепi ўвiдзiць злодзю ў клецi, чым на Грамнiцы сонца (на няўрод).

Пацягнула, як ката на варацакi.

Чужога на локаць ня дасталося.

Як вядзецца, дык i на шчэпку прадзецца.

Ляжаць ня ляжыць i бягом ня бяжыць.

Гаўно аб гаўно й пырскi розна.

Нi сьледу, нi знаку - пабег, як у сраку.

Сок ёсь, хлеба нетуцi, хлеб ёсь, соку нетуцi (вясна й восень).

Сена такое добрае, што абасцаўшы й поп будзiць есьцi.

Такая сьлiзгота - i галавы ня зьбярэш.

Дома й салома ядома, а ў гасьцях i сена ня есца.

Благога жарабка дык i на пярэплаце шкура гагочаць.

Клясьцi мёртвымi клятамi.

Вочы выгалiць i глядзiць.

Тарчыць, як патарчака.

Ня сьмейся, рабе, будзе й табе!

Ёй хоць прысаку на пяты насып, усё роўна будзе крычаць: люблю.

Каму тое, каму сёе, а мне юр наўме.

I лапы сашчэмiць (памрэ).