Крычала, крычала: "Падай патарчала!"

I да мяса трэба закраса.

Дзярэцца, як жаба на крэў.

Мужык так гаруiць па жонцы, як баба па iголцы.

Цi мужык памёр, цi праньнiк сплыў.

Будзiць горка - праплююць, а салодка - праглынуць.

Краса пракрасiцца, а розум прыгадзiцца.

Саламяны мужык i залатыя дзеткi, а ня прамяняеш.

Вон! Каб i вонках ня было.

Дурны, аж круцiцца.

Па малаку ног ня павалаку.

Калi сяродка поўная, тады й канцы йграюць.

Зьбiраецца, як сьвёкар полкi (пялёнкi) паласкаць.

Баба, як ракiта, прыжывушчая.

I сьвяты б паскакаў, каб гарэлкi паспытаў.

Асiна ня лясiна, каза ня скацiна.

Ад чаго яму стала, ад круп цi ад сала?

Ня хочаш расказваць - нясi ў кiшанi.

Усё ж ня з-за вугла, а з-за стала.

Бог ня слухаiць, што сьвiньня рухаiць.

Зайшоў за Дунай i дамоў ня бувай.

Каб ня еў, ня спаў, у Амерыцы б стаў.

Будуць блiны каля Дзьвiны.

Гаршчок гаршку ганьбу даець, а абодва дзюравыя.

Чмут-беламут, у чортавы лапцi абут.

Бягом, горб ушчамiўшы.

Як з пiпкi выгарыць.

Прыйшоў з сяла, гонiць з двара.

Што ўбiў, тое i ўехаў.

Кожны сабе мякашом, а другому коркай.

Нiводная гаспадыня пад пяколам ня здохла - усе жывуць.

На балючыя вочы пароша валiцца.

Калi гаспадыня з голаду памрэць, дык яе пад прыпечкам пахаваюць.

Ня хацi ты ракаў i ня мачы ты сраку.

Памог, як кашаль кольцы.

Густая каша дзяцей ня разганяiць.

Дабранач - усе блохi нанач.

Дасьць Бог дзень, дасьць i пажытак.

Ешце, хоць кiшкi на плечы.

Пень гарэў, а воўк сраку грэў, iскра пала й радня стала.

Хто дуж, той лепш.

Абы з рук далоў, а з ног само звалiцца.

Няхай жывець, красуецца, пакуль на х.. ня ўссунецца.

Памагло, ня памагло, а ад сэрца адлягло.

Гадзiць, як благой скуле.

Аж гадзiць, як сьляпы па п..дзе гладзiць.

Цяпер праўду ваўкi зьелi.

Яшчэ й марац пад нос зашмарыць.

Вялiк пень, ды дуплен.

Ёсь што казаць, няма каму слухаць.

Цяжка пачаць, а кiнуць лёгка.

Глядзi, каб цябе сарокi ня ўкралi, падумаюць, што сыр, - гэтак вымыўся.

Дванаццаць з поўначы прабiла, прывёз на базар Зуська мыла й пачаў таргаваць.

Кожнае дыханьне любiць папiханьне.

Ня да любеблi, калi рукi пакрэплi.

З Богам, Хадорка, калi людцы здараюцца.

Да Зьмiтры дзеўкi хiтры, а пасьля Зьмiтры, хоць сраку вытры.

У вас папелi, а ў нас паелi.

Цялятка ў срачцы, а ён з абушком бегаiць.

Адарваў гнiлому цяляцi хвост.

Зроб бела й гуляй сьмела.

Шлёп гаўно ў кашу, у панскую, ды ня ў нашу!

Сабака ня зьесь, пакуль ня пакачаiць.

Прайсьцi туркi-баркi.

Горка рэдзька, ды ядуць, дрэнна замужам, ды йдуць.

Валуй раменныя вушы.

Прыдзiць каза да ваза, ды ня будзiць сена.

I духу-паху ня чуваць.

Мая душка ня перабiрушка.

Гэта табе ня ў яйцы пiшчыць.

Хоць за вала, абы дома ня была.

Сава сьпiць, а кур чуiць.

Трэба жыць i мучыцца, пакуль сьмерць налучыцца.

У багатага пана багатыя яйцы.

Напiўся да зялёных мятлiкаў.

У яе маланьня з-пад хваста сьвiшчыць.

Кiй на кiй завадзiць, а абед на абед - не.

З лясочку дачакаеш, а з пясочку - не.

Нечага таму богу кланяцца, каторы на нас ня глядзiць.

Еш, пакуль рот сьвеж, а як завянiць, ня заглянiць (а як памрэш, i калом ня ўвапрэш).

Белае, як сьвiное цела.

Шанасьць такая, як воўк кабылу шанаваў.

Золата ўсюдых золата, а гаўно ўсюдых гаўно.

Пьець, як у бот лiець.

У мяне хоць кунiца, ды ў рот, а ў цябе сiнiца, ды ў год.

Залапiць вочы (даць хабар).

Краса завянiць, а шчасьце ня абманiць.

Вясельле наша - хлеб i каша.

Думай за мара, а сьмерць за плячмi.

Злодзя пройдзiць, хата астанецца, а агонь нiчога ня пакiнiць.

Голад - ня цётка, ён iлжэць i крадзiць.

Цярпi, Грышка, спасён будзiш, а ня выцерпiш, чартом будзiш.

Зьеш х.., а рыба дорага.