трохі інфантыльным полацкім мальцам,

які пачаў пісаць верш

і адразу зблытаўся.

Прадзіва Сьвятой Дзевы

Адкрываю канвэрт

з страхам:

а раптам твой ліст

станецца

лубянай старонкаю

палімпсэсту

альбо

глінянай таблічкаю

з вусенямі

няўцямных герогліфаў,

але папера разгортваецца

ў тонкі лісток

срэбра

і зьвініць

крышталёвым рэхам

твайго наструнена-адданага

цела,

а гаўбец

мякка адрываецца ад сьцяны

і плыве праз грызайль

імжыстага гораду

ў трымклівую верасовую

вусьціш,

навылёт прашытую

срэбнымі ніткамі,

якія ты называла

прадзівам

Сьвятое Дзевы.

Партыя ў більярд

У тую ноч

мы гулялі ў більярд.

Дагаралі ў каміне

рэшткі мінулага дня;

дымок ня пахнуў нічым —

напэўна таму,

што ад раніцы да вечару

мы так і не сустрэліся.

Я засяродзіўся на карамболях,

а ты

з грацыяй марцовае коткі

раптам выцягнулася

на зялёным сукне

ўва ўсёй раскошы

юнага

віялянчэльнага

цела і,

узмахнуўшы вейкамі,

прапанавала лічыць,

што гэта — поплаў

з матылькамі і смолкамі.

Мілавіца

зазірала ў вакно,

пазіруючы астраномам

і не здагадваючыся,

што тваё ўлоньне

пахне слуцкімі бэрамі.

А калі стаміўся камін,

калі адсьпявала віялянчэль,

і сьцішыліся ў люзах

блакітныя мятлушкі,

ты санліва сказала,

што твая душа

заначуе ў маёй...

Мы прачнуліся

ў розных ложках,

каб здрыгануцца

ад холаду,

каб выпіць ранішнюю каву

з тваёй срэбнай сьлязінкаю,

каб праз стагодзьдзе

ўспомніць наш більярд

у вандроўцы

па іншым часе.

Хто прыдумаў,

што ўсё праходзіць,

нават тое,

што праходзіць

праз сэрца?

У Англіі

У Англіі

ёсьць каралева

і ветлівыя палісмэны.

У Англіі

жывуць шэрыя вавёркі

і гарадзкія лісіцы.

У Англіі

смачныя пірагі з ныркамі.

У Англіі

ёсьць магіла Карла Маркса,

якую можна заслаць

газэтай «Советская Б.»

і выпіць,

каб капіталісты ўсіх краінаў

зьядналіся.

У Англіі

растуць магноліі,

а на сьняданак бываюць

сьвежыя суніцы.

Але ў Англіі

няма цябе,

і твайго