абдымаючы іншых жанчын,

я ніколі

не ўспамінаю

Сальвадора Далі,

ня думаю пра

карэктуры і карэктарак,

не смакую

пяшчотных ракавінак

і не ўяўляю

іншых жанчын.

Абдымаючы іншых жанчын,

я думаю толькі пра тое,

каб хутчэй усё скончылася —

каб зноў абняць

цябе.

Лямпа, фатэль і кубак

Што здарыцца з вамі,

мае найдаражэйшыя сябры,

калі мяне ня стане?

З табою,

антыкварная лямпа

часоў першай закаханасьці,

з табою,

мой цёплы фатэль,

вынаходлівы сьведка

першых і наступных

грэхападзеньняў,

з табою,

мой шчарбаты зялёны кубак,

што пад выглядам гарбаты

любіў частаваць

зусім іншымі напоямі...

Магчыма,

вас падзеляць сваякі,

а магчыма,

выставяць на продаж,

і вы разьедзецеся

па чужых кватэрах.

Фатэль

упадабае на аўкцыёне

пышную дупцю

бальзакаўскага веку,

але дастанецца

худому гомасэксуалісту.

Цалкам верагодна, што

лямпа скарыстаецца выпадкам,

каб скончыць жыцьцё

самагубствам,

а шчарбаты кубак

проста выкінуць на сьметнік.

Але кубку

пашанцуе найболей:

яго знойдзе бадзяга, які

чытаў маю кніжку

і аднойчы выпіваў са мной

у альтанцы на нашым двары.

Буду сумаваць па вас

там,

дзе, напэўна, нельга запаліць

настольную лямпу,

каб у яе сьвятле

паднесьці кубак глінтвэйну

сьмяшлівай істоце,

якая маляўніча ўладкавалася

ў цёплым фатэлі,

якую абавязкова дачакаюся там,

дзе, відаць,

не гатуюць глінтвэйну.

Сачу твае знакі, Свабода

У спакоі тваіх вачэй,

у смутку тваіх сьлёз,

у таемнасьці тваіх слоў,

на дне твайго маўчаньня,

на ўзьмежках спатканьняў і ростаняў,

у плыні рэк і аўтастрадаў,

на вуліцы Ніжнепакроўскай у Полацку

і на бэрлінскай Unter den Linden,

на старонках старых фаліянтаў

і пад вокладкамі новых кніг,

у палёце птушак

і ў сьпевах марцовых катоў,

у вершах і нэкралёгах,

у водары тваёй парфумы

і ў глыбінях твайго лона —

паўсюль

сачу знакі таго,

што павінна зьдзейсьніцца

ў гэтым стагодзьдзі,

паўсюль —

дзень пры дні —

сачу твае знакі,

Свабода.

Падрыхтаванае на падставе: Уладзімір Арлоў, Паром празь Ля-Манш. Вершы — Мінск: Логвінаў, 2006. — 156с.

ISBN 985-6800-13-4

Уладзімер Арлоў вядомы найперш як аўтар папулярных гістарычных кніг «Міласьць князя Гераніма», «Сны імпэратара», «Каханак яе вялікасьці», «Час чумы», «Краіна Беларусь». Свой чытач ёсьць і ў Арлова-паэта. Ягоная папярэдняя кніга вэрлібраў «Фаўна сноў» (1995) даўно зрабілася рарытэтам. Тэксты зь яе перакладаліся на ангельскую, францускую, нямецкую, чэскую, баўгарскую, украінскую, вугорскую ды іншыя эўрапейскія мовы. У новай кнізе паэзіі аўтар працягвае свае рызыкоўныя падарожжы ў прасторы й часе.