болатын, сол. Таныдым да, аан азытай тра алып, олымды

шекеме алып барып:- Я вас слушаюсь! –дедім. Ол менен не

боланын срады. Мен жасырмай, брін айттым. – А нука, покажи!

Откуда они стреляли? – деді ол маан. Мен крсеттім.

Планшеткасын ашып, картаа арап, сол жерді тауып та алды. Енді

маан: - Соедини меня с моими детьми!- деді.Брін жата білемін.

Артиллериалы блімшілерді брін шаырып, сйлестірдім.

Ол координатын айтып, жау о атан жерге депкіде бір –

бірден атызып, содан со “залпом!” деп команда берді. Бір блек

орман аспана терілді. Мен ызытаандай, оны асында жас

баладай, арап трдым. Ол елді мекенге ктеріліп, жолды

ортасымен жріп кетті. Кетерінде маан:- “Не уходи, я приду!”- деді.

Сол кеткеннен лі кетіп барады деуіме болады. Одан кейін мен оан

кездескенім жо. Таы да скери бйры. Тап жылжымай отыра

бердім. стімде шинелім де жо, арбада жолдастарыммен бірге

кеткен. Кн батып барады. Отыран жерім ыза. арным аш.

алтырайын дедім. Штабпен сйлесіп отырмын. Жруге

полковникті бйрыын ешайсысы бза алмайды. ас арайды. Мен

болсам жалызбын. Дуананы асасындай селкілдеуге тура келді.

Телефонмен командир взводым лейтенант Матошин (Гурьевтік,

жасы кісі еді, арта да тартып алан) отыран жерімді срады.

“жаын жерде й бар ма?”- деп, оан мен 150 метрдей кабель

керектігін айттым. Сонымен, ол кісі маан кмекке Раымжановты

жібергенін хабарлады. Бір кезде ол да келді. Бір жаын йге

орналасып, от жаып жылынды. Ол тама зірлеуде. Мен орыс

пешіні стіне шыып жылынудамын. Денем жылып, йытап

кетіппін. Жолдасым мені оятын, тама ішуге шаырды. Кзімді

ашсам, й іші толан солдат, кіле кір – ожала, брсе аан

біреулер.

– Ай мынауы не?! Мнда кіргізуге болмайды ой!- дедім. Сонымен,

оларды шыарып жіберіп, таматанып алды. Раымжанов маан:

– Сен отыра тр, жааы адасып жргендерді біреуін асына алып,

01-ді орналасан йіне барып келейін – дері бар емес пе? Мен:-

неге?- деппін ой.- Келген со айтамын,- деді де, шыып кетті.

Шамалы уаыттан кейін оралды.

Екі езуі екі лаында, кілді. Мінеки деп, ораландарды оя

салды. Біз шін лкекн олжа екен: конфет, печенье, нан т.б. жне бір

шуба (поезда ертеректе старший кондукторлар Кигенін кргенім бар.

77

Кейінде ойшылара да сондай беруші еді, бл заманда, рине ол

айда?)

Маан ол:- Мен телефон сымын баана тарта баранымда, тс

те болып алан. Сол кезде штаб бастыына шыл тапсырма беруде

болатын,- деді. – Шай да з орнында алды. Менімен жмысы да

болмады. Есік алдына шыып, зі мінетін ара атына, тіпті жайда

мініп, тмен арай шаба ж-

нелді,-деді.-Кейін айтайын дегенім осы,- деп клді.

Жааы тйіншекті ішінде екі пар ішкі кйлек- ыстан бар екен.

Екеуімізді де уананымыз – кйлек-ыстан. Дереу стіміздегі

кірлеген ішкі киімдерді шешіп, жанып жатан орыс пешіне салды та

жібердік. Бейнелеп айтан адама кешегі кндізгі орман ішінен

пулеметтен о жаудыран барлаушыларды оындай, тарсылдамаса

да, тырс – тырс етіп, лаымыза естілгендей болды. – Ол не дейсіз

ой! Ол бірнеше айдан бері киім ауыстыруа мршамыз болмай,

бізбен майдандас болып кеткен, бізді жеп жрген биттер ой,

оушым.

Адам биттегенде ауызы кпіріп кетеді екен. Мен соны

кгерімін. Мектеп оушылармен, ертеректегі пионерлермен

кездескенде, осыны айтаныма ызым Райхан намыстанып: “Папа,

осыны айтпаысшы!” – дейтіп еді. Мен бл жерде матанып

отыранын жо, оушым, мір ткелдерімді білсін, кзімен кргендей

болсын деп жазып отырмын. Ары жаындаы ой орытындыды зі

білерсі. Кинода оны саан крсетпейді де – Ал, енді биттен

арылды па? – Жо. Слден кейін шпиондар (бкіл денені

жайлаан)таы абырлауа басты. Кейін одан да тылды ой.

Сол 01- ді мен айтып кргенім жо. ш кн оршауда болды.

Тама, о – дрі бізге самолетпен тасталып трды. Осыны білсем де,

ешкімге тіс жарып айтаным жо. Айтуа болмайды. ш кннен кеиін

шепті бзып, зімізге осылып та кеттік. Баанаы 01 – полковник