бо зь неба апускаліся

новыя пары.

Яны выгуквалі свае нумары

і займалі чаргу;

хутка я зразумеў,

каго мы чакаем.

Вуліца Ніжнепакроўская ў Полацку

Вуліца зьліваецца з абалонай,

шматпавярховыя камяніцы

растаюць,

быццам кубікі рафінаду,

міма праплываюць

купецкія дамы

з лавачкамі і аканіцамі,

зялёная крыга вязе

жарага пеўня,

мы плывем

сярод дзіклівых дзьвінскіх самоў

і віленскага барока,

вейкі ператвараюцца

ў плаўнікі вачэй

аўтара мэтафары,

які вандраваў тут

раней за нас,

пад старой лодкай

схаванае маё адзеньне —

тады я ўпершыню

пераплываў гэтую раку,

ня ведаючы, што

яна вынесе мяне на бераг,

дзе каардынатамі будуць

твой голас

і твая ўсьмешка,

якія даверліва плывуць побач,

пэўныя, што я не прапушчу

той павароткі, адкуль

яшчэ ня позна вярнуцца

ў сакавіцкі ранак, калі

нашы душы прачнуліся

ў затоцы бязгрэшнага ложка,

дзе ў зарасьніку аеру

драмала

шэрая чапля

вечнасьці.

Картаген

Бляшанка з-пад кока-колы

на мініятурным саркафагу

з прахам ахвяраванага Ваалу

немаўляці,

пазычаны ў дзіцячых кніжках

сэміцкі профіль Ганібала

на дробнай купюры,

рэдкія фаласы калёнаў

і белы прэзыдэнцкі палац

(як іх цягне да вечнага!)

за сотню крокаў

ад капішча Тафэль —

вось ты і пераканаўся:

знакамітую пастанову

рымскага сэнату

пасьпяхова выканалі,

і цяпер

найлепей прысесьці

на адбітую капітэль

і, заплюшчыўшы вочы,

паслухаць тутэйшы вецер.

Замест адказу на пытаньне,

чаму картагенская цывілізацыя

не стварыла паэзіі

і прыгожага пісьменства наогул

(ці не таму былі прайграныя

Пунічныя войны?),

саланаваты брыз

пазнаёміць цябе

з уладаркаю плятынавых валасоў

і амаль свойскага імя

Аўшра,

што ў перакладзе зь літоўскай —

Заранка,

зь якой можна размаўляць

на мове,

што ў гэтых шыротах

не падасца табе чужою,—

пра Вільню, Менск

і містыку мужчынскіх вачэй

і жаночых ножак.

Тэмаў хопіць на ўсю вячэру

і на перапынкі між танцамі

ў дыскатэцы з падазронаю назвай

«Самара»,

дзе каля поўначы

ты будзеш адрэкамэндаваны

яе немаладому каханку

з Гамбургу,

які будзе паблажліва

сачыць за вамі,

але ўжо ня здолее перашкодзіць

твайму першаму афрыканскаму сну —

пра цырк

і сьветласкурую канатаходку,