empty-line/>

і не e-mail-у а ветру даручаю вестку

прывітаньне! учора йшоў летні

дождж але калюгі выглядаюць на восеньскія

канец стагодзьдзя

СКОЛ

Таямніца за паверхняй.

Бачу неба, бачу дол.

Нахіляюся і сьмела

Я раблю вялікі скол.

Я ня буду слухаць шэпты.

Дождж цярусіць, лье ў падзол.

Не адмоўлюся ад мэты –

Расчытаці сьвежы скол.

Як пра вецер сьведчаць птушкі,

Пра гульню – фінальны гол.

Мне адкрые таямніцу

Грубы нечаканы скол.

НІЗКАЯ РЭНТАБЕЛЬНАСЬЦЬ

цэлую ноч дзьмуў вецер

але ня вырабіў нават кілявата

* * *

Увесь час нечага не хапае:

сьмеласьці

развагі

вытрымкі

клёку

гарту

настойлівасьці

моцы

абачлівасьці

кемлівасьці

а сёньня не хапіла такой драбязы –

дзесяці рублёў

* * *

можна абмінуць камень

можна абмінуць калюгу

можна абмінуць пост ДАІ

можна абмінуць здраду

можна абмінуць пастку

можна абмінуць сяброўства

абмінуць сябе

н е м а г ч ы м а

2. Птушыны рай

ПТУШЫНЫ РАЙ

Птушыны рай -- як пылок на крылах мятліка.

Птушыны рай -- кліп на песьні анёлаў.

Птушыны рай -- апошні прыстанак.

* * *

Хто бачыў могілкі птушыныя?

Мільёны дробненькіх грудкоў.

А можа ў хвалях мора сіняга

Хаваюць іх, як маракоў?

Дзень-ноч мільгаюць неўтаймоўныя,

Шляхоў пункціры неба ткуць.

Лятаць – вось самае галоўнае!

Няма калі спачыць-заснуць!

* * *

Над лесам птушкі праляцелі.

Яны пасьпець кудысь хацелі.

У кожнай ёсьць душа і цела.

І цела за душой ляцела.

* * *

Ляцець ад відна да відна.

Крылом дакрануцца крыла.

Прамкнуць праз магічнае шкло.

Крылом падтрымаці крыло.

Ніякіх хвальшывых дылем.

Заўсёды на пругкім крыле.

* * *

Слава тым, хто трымае гняздо,

Хто ўнікае зязюльчынай долі,

Хто з галінак складае свой дом,

Хто ня схібіць у справах ніколі.

Гэты мудры, стары запавет

З малаком мы ўсмакталі аднойчы.

І на гэтым стаяцьме наш сьвет.

І глядзець нам ня сорамна ў Вочы.

ЗАКНЁНАЯ ПРАСТОРА

Вітраж з восеньскай лістоты

прапускае сьвятло толькі патрэбнага колеру:

жоўтае й чырвонае

чырвонае й жоўтае

але йдзе час