Алесь Аркуш
Шрифт:
* * *
калі паглядзець долу –
як хутка мы едзім
калі паглядзець у неба –
як марудна мы едзім
паміж Варшавай і Кракавам, 1999 г.
* * *
іду па Парыжы
як турыст
іду па Парыжы
як чужы
іду па Парыжы
як эмігрант
іду па Парыжы
як дысыдэнт
іду па Парыжы
як летуценнік
іду па Парыжы
як змоўнік
іду па Парыжы
як барбар
іду па Парыжы
як заваёўнік
іду...
ПАРЫСКІЯ ВАРАБ'І
На каменным беразе Сены
кармлю з далоні тутэйшых вераб'ёў
папрашайкі падобныя да полацкіх
толькі яшчэ больш нахабныя
дзесяткі фотаапаратаў японскіх турыстаў
здымаюць нас як супэрзорак
парыскія нахабнікі
лезуць у самую далонь
У МУЗЭІ ПІКАСА
У залях музэя Пікаса
думка -- немастацтвазнаўчая --
не пакідала маю галаву --
для апантага гішпанца
у цэнтры Парыжу вызвалілі палац
а для Селяшчука ў Менску
не знайшлося невялічкай залі
ТВОЙ ПОЗІРК
Раставіўшы ногі як вежа Эйфеля
стаю над Парыжам і назіраю
за гульнёй вечаровых агнёў
Стомленыя аўто шукаюць
мейсца для паркоўкі
сэкс-шопы навязьліва запрашаюць
за распусныя парцьеры
чугунныя масты па чарзе адпускаюць
рукі ад берагоў і сплываюць
па Сене разам з бляшанкамі
ад кока-колы і апошнімі жоўтымі
кляновымі лістамі
Калі вы не пасьпелі перабрацца
на патрэбны бераг не хвалюйцеся -
па сьвятлу пераходзьце
пераяжджайце - па сьвятлу
што льецца з вакна на вуліцы Gravilliers
Ва ўтульнай кавярні
якую ведаеш з дзяцінства
схаваесься ад вулічнай ілюмінацыі
і праз шчыліну лёгкіх фіранак
будзеш назіраць за мной
як за мімам
які неварушна гадзінамі стаіць
на пляцы Palais Royal -
ці міргу ці варухнуся
гэткім чынам падаўшы знак
я стаю над Парыжам
і адчуваю твой позірк
* * *
Заўважаю пажадныя позіркі
гэтак некалі я зыркаў на нованькую у нашым клясе
прыгожую бялявую цыбатую дзяўчыну
брознавыя мармуровыя гранітныя
бэтонныя шамотныя гіпсавыя вочы
праходжу -- не спыняюся --
толькі - добры дзень і дапабачэньня -
музэі галерэі выставы мемарыяльныя кватэры
Сёньня ізноў іду на ўзьбярэжжа Сены
карміць тутэйшых вараб'ёў --
нямоглы Парыж цярпліва чакае маіх вершаў
Парыж-Полацак, 1997 г.
4. Закуты ў цяжар цела
* * *