За здаровы лад жыцця
вернуться

Бурлак Вера
Шрифт:
КОЦІКІ Вы чулі, як сьпяваюць коцікі, І асабліва — удваіх? Ім непатрэбныя наркотыкі, Ім дастаткова іх саміх. І сэрца поўніцца пяшчотаю Й красою навакольных зьяў, Імкнецца за кацінай нотаю, І разам зь імі кажа: МЯЎ!
БЕРАЖЭЦЕ ЗУБЫ! Я мыкала ў трубку старанна З усьмешкаю скрыўленых губ, І ты зразумеў, мой каханы, Што сёньня мне вырвалі зуб. І я засталася бяз зуба. Цяпер ён чакае мяне Ў тым месцы, дзе мы з табой, любы, Бываем пакуль толькі ў сьне. А сьніцца нам змрочная сьцежка, І зорачкай зьзяе над ёй Дзявоча-бяззубая ўсьмешка З прыгожай і чыстай душой.
БАЛЕРЫНА Сем гадзін. Тэатар поўны гледачамі, Быццам бочка - селядцамі, людзі пільна Сочаць, як пакутна поўзае па сцэне Балерына са зламанымі нагамі. Дырыжор бязрукі, палку ўзяўшы ў зубы, Мітусіцца перад скурчаным аркестрам Эпілептыкаў і паралізаваных, Што ўхапілі канвульсіўна інструмэнты. Гледачы ўсе спрэс глухія і сьляпыя, І тэатар за часоў Напалеона Зруйнаваны безнадзейна назаўсёды. А пад стольлю на паўвыскубаных крылах Сумна лётае здань нейкай іншай здані І палохае бядачку балерыну, Балерыну са зламанымі нагамі. А са столі я крычу пра злую долю, Зачапіўшыся нагой за жырандолю, Я крычу ня ролю. Я крычу ад болю.
ЛІСТ Я пішу гэты ліст у ААН Каб атрымаць дазвол Забіваць сатурніян. Гэта яны, сатурніяне праклятыя, Ва ўсім, ва ўсім вінаватыя. Гэта ад іх усе пошасьці й хваробы, Усе недароды і ўсе недаробы, Ад іх усе вырадкі і ўсе ўрады, Усе прафсаюзы і гіт-парады. Гэта ад іх завёўся жук калярадзкі, Юры Шаўчук і Аляксандар Градзкі. Гэта яны пад рознымі імёнамі Плююць і сьмецяць пад антычнымі калёнамі. І я ненавіджу іх усім сваім сэрцам, Пырскаю ў іх газавымі балёнчыкамі зь перцам. А яны бываюць у форме і ў падвале (Аднойчы яны мяне нават арыштавалі), А яшчэ яны бываюць з хаерамі і з іракезамі, З устаўнымі зубамі, на катафалках і з пратэзамі, Але я бачу іх на кожным кроку, Бачу наскрозь і з кожнага боку, Гэта яны, ненавісныя сатурніяне, Атруцілі ваду ў Ціхім акіяне, І калі вы гэтага ня бачыце ў вашым ААНе, Дык можа, вы ў ім таксама сатурніяне! Я не магу вам даслаць гэты ліст. Няхай яго атрымае Грынпіс. Такі ж зялёны, Такі ж шалёны, Ён зразумее Мае праклёны Па-свойму І дасьць мне Абойму. Цалую й бяру ў абдойму. Забойца сатурніян, Нехта Напалеян.
ДЗІЎНЫ ЗЬВЯРОК Нейк прывезьлі ў наш зьвярынец Вельмі дзіўную жывёлу. Вочкі-сонейкі са скрыні Аглядалі ўсё наўкола. Футра зьзяла, быццам поўня Над блакітнымі палямі. Вось які зьвярок цудоўны Пасяліўся побач з намі! Толькі лапкі аб падлогу Да крыві ён абівае, І яму на дапамогу Вартаўнік не пасьпявае. Скурка тонкая празь меру І ад дотыку рукі Рвецца горай за паперу І паўзе ва ўсе бакі. А ад позіркаў цікаўных Ён сумуе і марнее, І ад розных смачных страваў На мытуху ён хварэе. Ён нагадвае камэту, Закапаную ў пясок. А чаму - каб хтосьці ведаў, Каб хоць трошкі дапамог...
ГІМН МЭДЫЦЫНЕ Блізка, блізка час перамогі! Мэдыцына ўратуе ўсіх. Пабяжыць упрыскок бязногі, І разумным зробіцца псых. І ніхто не памрэ ўжо болей Са шматлікіх прыгожых нас. У каханьні, скоках, футболе Будзем бавіць шчасьлівы час. Паляцім на Марс і Вэнэру, Як ня стане дзе жыць на Зямлі, Зьнішчым там і грып, і халеру (Што, дарма б мы туды прыйшлі?) Абжывем далёкія зоры, Разьліемся ня горш за моры. Будзем жыць на Кентаўры, у Рыбах, На мільёнах розных плянэт, Аж пакуль не адбудзецца выбух - ВЯЛІКІ ДЭМАГРАФІЧНЫ ВЫБУХ!
– І ў выніку гэтага выбуху Не народзіцца новы сусьвет. А ў гэтым новым сусьвеце Ў нас народзяцца новыя дзеці, Толькі гэта ня страшна, бо ў ім Месца хопіць дакладна ўсім.
КІНЖАЛ Мне хтосьці спаць перашкаджаў. Я выцягнула свой кінжал. Ад сэрца — дзякуй! — асеціну-кавалю. Цяпер я вельмі добра сплю.