Шрифт:
Цікаўны падарожнік
Скажы, чый там схіліўся стан? Як ён сюды прыблытаў? Вынюхвае, шукае пан Між намі — езуітаў.Журавель{110}
У чыстай я лаўлю вадзе, Лавіць і ў бруднай рады; Падчас і сам святы ідзе Туды, дзе чэрці й гады.Дзіця свету{111}
Ханжам — і сродкі на падбор, Сваёй паслужаць мэце. На Брокене святы сабор Яны ўзвядуць, паверце.Танцор
Ах, новы хор! Ах, спеў які! Як гучна бубен грае! Ды гэта, пэўна, шулякі — Бубніць, буркоча зграя.Танцмайстар
Нахрапам лезуць, пруцца ў скок, Каб спадабацца даме: Глюгасты ўверх, клыбаты ўбок, Віхляючы задамі.Скрыпач
Гуляе зброд — і віск, і роў. Ну ж гадаўё ўцінае! Як ліраю Арфей звяроў, Катрынка ўсіх яднае.Дагматык{112}
Не дасць мне крытыка пажыць, Не дасць спакойнай смерці — Павінен чорт жа чортам быць, Інакш навошта чэрці?Ідэаліст{113}
Заўжды фантазія мая Не ведае граніцы. Аднак калі ўсё гэта — я, Дык дурань я дурніца.Рэаліст{114}
Рэальнасць гэтая падчас Даводзіць да знямогі. Дальбог, не чую першы раз Я пад сабой падлогі.Супернатураліст{115}
Гуляю тут між весялух, Свае забыўшы скрухі; Калі на свеце ёсць злы дух,— То й добрыя ёсць духі.Скептык{116}
Агеньчык вабіць — ды ражна Усім вам, а не скарбаў, Бо рыфма «сатана-мана» Не мае іншых фарбаў.Капельмайстар
Цвыркуны і слімакі — Проста дылетанты. Мухі, блохі і жукі — Гэта музыканты!Спрытныя
Мы без турбот, мы sanssousi, Нікому не нашкодзім, На ножках дыбаць не прасі — Бо на галовах ходзім!Няўвішныя{117}
Мы раявалі без турбот, Дык пашкадуй нас, неба, Апошні ў скоках збілі бот, Басотай бегаць трэба.Вандроўныя агеньчыкі{118}
А мы прыйшлі сюды з балот — Мы шляхціцы, мы пані, У параўнанні з вамі, зброд, Мы чыстыя і ў твані.Знічка{119}
Я з нябёс у гэты свет Зляцела разгарацца, А ляжу вось у траве — Дазвольце мне падняцца.Масіўныя{120}
Гэй, з дарогі прэч, назад — Саштурхнём са смехам. Мець вялікі тоўсты зад Мы не лічым грэхам.Пук
Шум і тупат, гвалт і грук,— Слановая манера, Тут і сам няўклюда Пук, Як сонная цяцера.Арыель
Духі крылле вам далі, Мудрая прырода — Мчыце разам на палі, Ружы там, свабода.Аркестр (pianissimo)
Хмары ў небе, мгла між дрэў — І раптам ясна стала. Дзьмухнуў ветрыку павёў, І ўраз усё прапала.Пахмурны дзень. Поле{121}