Шрифт:
Аберон
Духам прыклад падаём: Любоў — сям’і аснова. Каралева з каралём Пабраліся нанова.Пук
Пук у звычаі сваім: Ідзе ўпадскок, спявае. І бяжыць услед за ім Вясёлых духаў зграя.Арыель
Арыель — паэт-пясняр — Чыстай песняй радзіць; Вабіць спевамі пачвар І прыгожых надзіць.Аберон
Хто не знае, як любіць, Хай прыйдзе павучыцца. Каб у згодзе век пражыць, Перш трэба разлучыцца.Тытанія
Ён бурчыць, яна злуе — Развод у справе помач: Поўдзень — месца для яе, Яго ж астудзіць поўнач.Аркестр тutti (fortissimo){99}
Мухі, блохі і жукі І ўвесь іх род шматлікі, Цвыркуны і слімакі — Выдатныя музыкі.Сола
Зноў катрынкі чуцен зык — Пузыр катрынкі з мыла: Слухай жа «трумзык-трумзык», Кірпатае дурыла.Дух, які толькі фармуецца{100}
Жабін рот, павучы зад, І шчэлепы, і крылы: Як не выйдзе звер ці гад, Выйдзе вершык мілы.Парачка{101}
Дробны бег, павольны крок — Нагамі топчам росы, Але, ходзячы ўпадскок, Не ўзнімемся ў нябёсы.Цікаўны падарожнік{102}
Хто б вачам паверыць мог, Што тут не маскарады, Аберон, чароўны бог, Наладжвае парады.Артадокс{103}
Аберон хоць без рагоў, А ходзіць чартавата. З ім і грэчаскіх багоў Лічыць чарцямі варта.Паўночны мастак{104}
Натуры вартае шукай, Хай будзе сэрца рада. Найболей вабяць мастака Італія, Элада.Пурыст{105}
Няшчасце прывяло сюды, Дзе брудныя лахудры. Толькі дзве з усёй арды Тут дараслі да пудры.Маладая ведзьма
Старым і пудра ў акурат,— Я ж на казлішча села І еду голая да пят, Глядзі — якое цела!Матрона
Нам старасць мудрасці дае — Спрачацца я не буду. Усе прынаднасці твае Згніюць у яме бруду.Капельмайстар
Мухі, блохі і жукі, На голых не зважайце! Цвыркуны і слімакі, У такт і ў лад іграйце!Флюгер{106} (у адзін бок)
Які, аднак, цудоўны з’езд І каскад манераў! — Як ззяе зала ад нявест І ад кавалераў.Флюгер (у другі бок)
Няхай зямля іх праглыне, Хай дзень ім стане ноччу — Каб не паганілі мяне, Я сам у пекла ўскочу.Ксеніі
Роем мы ляцім на пір, Нясём з сабой нажніцы — Каб сам д’ябал, наш кумір, Мог намі ганарыцца.Генінгс{107}
Глядзі, падцкоўваюцца там Наіўна і зласліва, А ўрэшце раптам скажуць нам, Што любяць нас чулліва.Музагет{108}
З вядзьмачай арміяй хаўрус Прыемна мне завесці. Між ведзьмаў лепш, чым паміж муз, Сябе да славы ўзнесці,Ci-devant геній часу{109} (Музагету)
Праславіцца на доўгі час, Хто знае нораў немца. Наш Брокен — гэта не Парнас, Усім не хопіць месца.