адамгершілік аиданы сатай отырып, жары дниеде зіе жайлы

жадайды жасауы тек ана зіе, тек ана зіе байланысты. Солай

бола трып, таы да адам деген атыа кір келтірмей, з мір

тжірибеді, аылыды, зінен кейінгі рпаыа насихаттауа

міндеттісі. Мейлі ол оны іске асыра ма, керексінбей ме, біра сен

айтуа міндеттісі. Мені ойым осыны жазып кет деп отыр. Сауатым

болан со, менен кейінгілер оыр деп жазып та отырмын. Жазуа да

шамам келмей алатын уаыт боларын да сезінемін: аам

Саынбайды соы міріні 20 шаты кнінде кзетінде отырдым.

Бір нрсе айта ма, тапсырмасы, тілегі бар ма, не дер екен деумен

отырдым. Соы минуттары, соы демі таусылана дейін (11

104

апрель, 17 саат 10 минут, ызылордаша), яни 81жасында

айтанда кттім. Ешнрсе де айта алан жо. Кім біледі, сол жадай

менде болмасына. Сондытан да жазып отырмын.

Аайын – туыссыз емеспін. Бл оныса кшетінім туралы

ешайсысымен де келіскенім жо. Маан айтандары да болды,

кшпеуді. оныс аударуды з шаруам деп санадым: Экологияны

зардабын сезіне бастадым, аз кн алан мірімді тазалау жерде

ткізуді масат санадым. Ендігі ойымны маан айтатыны – саан

кеткеніне ішпей риза болмаан туан – туысы бар ма, жекжаттары

бар ма, уаытын тауып, дейі арнайы барып, дниеден айтанына

бата сал, дыды оып, тірісіне жзбе – жз кесдесіп айт дейді.

Соны дрыс кріп отырмын. Мені мір тжірибемде ткендерді

зімен оса жиан – тергенді алып кеткенін кргенім де жо, естігенім

де жо. Жне бл дниеден тойдым, мгілік жайыма айтайын деп

барандарын да кріп, есіткенім жо. Таы да бл дниеден кетіп

бара жатанына уанып бара жатанын да крген де, есіткенім де

жо. Сонда алай?! Ол дниеден туге арсы ма? Жо. Олай болмас.

Ол – лажсызды. олынан келері жо. арсы тра алмаушылы. Сол

маан да, саан да, бріні де басыа туары сзсіз. Бан мен кміл

сенемін. Ендігі тірі кезімде олымнан келері не? Артыма із алдыру.

Кндерді кнінде “Солай еді – ау!” дерлік бірдее алдыру. Ол,

біріншіден, рпа. Екіншіден, айтып жретіндей уаыз, пікір сз. Тіпті

болмаса, з мірімні тжірибесі, мір срген кезеімнен естелік пе,

йтеуір бірдее. Соан осы бйымтай бола ма деп отырмын.

27.04.1998ж. 15са.52мин.

Алматыша.

ш толын.

1996 жылы ыркйек айыны соы кездерінде елге баран

едім. Баруыма басты себеп болан 10/X – 96 ж. Тасболат шінші

келінін алып, тойа шаыран. Дл сол кні Райхан Асанмен бірге

Кокшетаудан бізге келмекші де болан. Сонымен, мен тойа

кешігіп, ткен со бардым, 20 кндей жрдім.

азан айыны бірінші аптасында демалыс кні дет бойынша

малімдер кні деп саналатын, дстрлі мереке кні еді.

Туан ауылым брыны «азастанны XXX жылдыы» совхозы

Шиелі ауданы. Бл жерге тстен кейінгі саат 3:00 тегі

жолаушылар таситын автомашинамен аудан орталыынан келіп

жеттім.

Осындаы балам Нралымны йіне кіруім мн екен, бір бала

олыма шаыру аазын жеткізді. Мазмны – «Бгінгі 16:00 да

болатын малімдерді тл мереке кніні онаы

болыыз.Малімдер коллективі».

Бл мектеп Абай атындаы аза орта мектебі еді де, мен онда

кп жыл жмыс істеп, зейнетке кеткеніме (алдында выслуги лет,

105

соынан жасым келгендіктен) 21 жылдан асып барады. Мндаы

дл азіргі жас стазрдарды стаздарыны стазы мені лы

Отан соысы аяталаннан кейінгі шкірттерім еді. Мерекелік

кештеріне де келдім. Жзден астам кіле жастар. Барлыы да

мені таниды, ал мен болсам, танитынымнан танымайтыным кп,

кейбіреулерін тсіне арап, ата – аналарына сатамын,

шырамытамын.

Мерекені дстрі бойынша алашы ттытау блімі тіп,

стаздар мен шкірттеріні бірлескен нер – сауы кешіне

жаласты. мытылып бара жатыран аза халыны ата

дстрлік трбиелік мні зор гімелеріне де ойысты. Брі де

жарасымда орынды болып жатты.

Бір кезде мен асымда отыран зейнеткер стаз

Алдабергенлы Трсынбайа:"Мына мені асымда отыран

немеремні аты- Млдір, зі биыл 3-класста те жасы деген

баамен оиды. Бл ызым зінен бастап, 22 ата-бабаларыны