Шрифт:
1998-1999 йй.
Гимназияда прокурорлар, депутатларнинг болалари билан ўиганман. Доим атрофдагиларга бировдан кам эмаслигимни исботлашга мажбур эдим. Тўри, мен у ерга порасиз, еч андай ўниросиз, ўз билимим билан кирганман. Тўри, ота-онам оддий одамлар. Лекин менга паст назар билан арашларига йўл ўймасдим. Гимназия директорининг: «Алламжонов, яхши ўи. Сени «контракт»да ўитишга ота-онангнинг барибир урби етмайди», – деган гапи айниса ёмон тегиб кетган. амманинг олдида камситгани учун яп-янги «Москвич»ининг илдирагини тешиб, ўчимни олганман.
«Fun boys» гуруи концертидан сўнг синфдошларим даврасида.
Синфдошларимнинг менга муносабати ёмон эмас эди. Айниса, «Fun boys» гуруини ташкил илиб, концерт ўя бошлаганимиздан кейин яна ам яин бўлиб олдик. Мен лойиа режиссёри эдим. Томошаларимизда устозларнинг устидан ам кулардик. аммасининг эмас, албатта. Бизнингча, яхши ўита олмайдиган, золим ва порахўр ўитувчиларни масхара илардик.
«Икки ярим» лаабли ўитувчимизни яхши эслайман. Уй вазифасини анчалик яхши тайёрлаб келмайлик, икки ярим бао ўярди. Бунаа баонинг ўзи йў-ку, ўувчиларни ерга уриш учун шуни ўйлаб топган. Концертимизда «у» санага чииб олиб: «Мен физика ўитувчисиман, исмим Мухтазар, мана ир йилдан бери эрга теголмаяпман», – дерди.
Шунаа. еч кимни аямас эдик. Концертдан кейин директор мени хонасига чаиртириб, бундай «сценарийлар» учун пўстагимни оарди. Индамай бошимни эгиб турар, лекин концертларни тўхтатмасдим.
Бошида чипталар текин эди. Кейин ўйлаб олдим. Биз дастур, ар битта сана, мусиа устида ётволиб ишлаётган бўлсак, томошабинларга ёаётган бўлса, нима учун концерт текин бўлиши керак?
Ташкилий ишларга, чипта, афишалар тайёрлашга пул тикиш керак. Ойимнинг олдиларига келдим. Улар: «Адангдан сўраб кўр», – дедилар. Аммо мен отамдан чўчирдим, айниса, бу пулни нимага ишлатмочи эканимни айтишга ўрдим. Онам менга ар доим ишонганлар. Йииб-терган ўн минг сўмларини ўлимга бердилар.
Чипта сотиб ўтиришни ўртоларимга топширдим. еч айсиси пул сўраб ота-онасини безовта илмади. Бу ташкилотчининг, яъни менинг бош ориим эди. Ота-онам мени ўллаб-увватлади.
омийлар билан ам ўзим келишдим. «Айлин» турк печеньеси мактабимиз исоб раамига 25 минг ўтказди. Мактаб директори шундан бир ярим минг сўмни овоз кучайтиргич – усилителга деб берди. олган пулни кўрмадим. Директор бизни чув туширди.
Яна бир амкоримиз «Радио-пейдж»1 бўлди. Концертимиз аида текинга эълон беришди. «Нестле» компанияси эса ўзининг зонтларини ўрнатиб, стаканда кофе таратди. Яна уч-тўртта омийни кўндириш учун тижорат таклифи билан бутун шаарни айланиб чидим. Боша еч ким рози бўлмади.
Равшан Собиров, Гули Толипованинг менежерларига, боша артистларга ам ўниро илиб, концертда чииб беришларини сўрадим. «Томсуво»а кўндирдим.
Табиийки, мингта чипта сотолмадик, икки юзтаси кетди, холос. омийларнинг олдида шарманда бўлмаслик учун бўш жойларни мемонлар билан тўлдирдик. Мерибонлик уйи директорига илтимос илиб, тарбияланувчиларини опкелтирдим.
амма йиилди. Аммо… бирорта артист йў. ўниро иламан, еч айсиси жавоб бермайди. Одамлар арсак чала бошлади, орадан бир соат ўтди, биттасиям кела олмайди.
Бир бало илиб, эндигина танилаётган Даврон Эргашевни топдик, концертни шу бошлаб берди. Омадим чопиб, тадбирни олиб боришга профессионал бошловчи ам чииб олди. Кейин Отабек Мадраимовга ўхшаб кетадиган бир йигитни кўрсатишди. Чиролар ўчирилди, махсус эффектлар ёилди, йигитчани санага чиариб юбордик, фонограмма остида «куйлади».
Викторина ўтказилди, «Нестле» кофелари таратилди. Хуллас, продюсер деган номимни оладим.
Фаат кимдир «Нестле» зонтигини ўмариб кетибди. Ойимга ўниро илиб, шуниям етказишди. Ўрнига ўзларининг соябонларини кўтариб келибдилар. Йўолган зонт эгалари матолари анчаям доллар туришини айтишди. Онам долларда олди-берди илиб юрган бўлсалар ам майли экан.
Мен «Нестле» директоридан арзимиздан кечишини ялиниб сўрадим. Ўшанда нега бизни кечирганини билмайман. Кўзига жудаям аянчли ва ростгўй кўринган бўлсам керак-да. Концертдан тушган фойдани ўртоим ва шеригим Сардор билан совуриб юбордик. Энг зўр кўзойнак, кроссовкалар сотиб олиб, ўзимизни худди оммавий тадбирлар директорларидек тута бошладик. Ойимга бўлса олган ўн мингимдан минг сўмгина айтардим, орттирганим шу бўлди.
Барибир концерт чиройли ўтди. Шу саккиз юз кишилик тадбирни ўтказа олганимиз ам бир омад, деб ўйлайман. Яратганнинг ўллагани бу. Агар ўшичилар келмаганида, билмадим нима бўларди, санага ўзим чииб кетармидим…
Бизнинг ёшлигимизда бизнес илиш бир авантюра, ирт таваккалчилик эди. озир бўлажак тадбиркорларга ани, ар томонлама пухта бизнес-режа тузишни, пул билан имкониятларни чамалашни, бозор ва раобатчилар ишини талил илишни ўргатишади. У пайтда эса биз ишни олди-орамизга арамай бош-лаб юборардик. Тайинли бир режанинг ўзи бўлмасди. Худди эшкаксиз айиа ўтириб олиб, оим айси томонга олиб кетса, манзилимиз шу экан, деб кетаётган саёатчиларга ўхшардик. Пул топиш учун нима илиш кераклигини кейинро тушуна бошладим. «Соли-инфо» лойиаси ана шундай пайдо бўлди.