Вход/Регистрация
Алламжонов айбдор
вернуться

Алламжонов Комил

Шрифт:

Ойим орнимни тўйдириш учун ишдан келишимни албатта пойлаб ўтирардилар. Икки хонали уйда олти киши – адам, ойим, бувим, икки синглим ва мен яшардик.

Биз – болалар бувим билан битта хонада, ерга кўрпача тўшаб ухлар эдик. Бувим менга дуо илишни ўргатганлар. ар куни ухлашдан олдин иладиган дуолари хотирамга атти ўрнашиб олган. Маъносини тушунмасдим-у, барибир андайдир хотиржам бўлиб олардим. Кейин эса ўз билганимча, деразага, юлдузларга араб дуо илардим. Худо энг ёру юлдуз томонда, У мени ани кўриб турибди, менга ёрдам беряпти, яинда бой, машур ва бахтли бўлиб кетаман, деб атти ишонардим…

Лекин озирча ар куни эрталаб МТРК эшигида сарайиб, кимдир мени ўзи билан олиб кириб кетишини пойлардим. Менга атто ичкарига кириш учун рухсатнома ам берилмаган, шунинг учун доим кимнингдир этагига осилиб олардим. Сабрим чидамай, ичкарига ўниро илсам, «Давр»нинг масъул котиби Дилшод ака менга бобиллаб берарди: «ўниро илаверма! амманинг жонига тегиб кетдинг! Ўшатта кутиб ўтир!» Майли, умри узо бўлсин. Лекин шу гапларни ўисин, бир пайтлар мени атто рухсатномагаям лойи кўрмаган эди. алигача алам илади. Унданам ёмони, маош бериладиган куни «Давр»нинг амма ходимлари етмиш минг, юз минг сўмлаб олиб, чўнтагини тўлдириб кетишар, менга эса бир ярим-икки минг сўм тегарди. Директоримиз, агар иложи бўлганида, телестудиянинг табаррук полини оёости илганим учун ёнимдан тўлаттирармиди, деб ўйлаб оламан.

Кейин мени ФВВ матбуот хизматига ишга чаиришди. Бу аётимдаги биринчи аиий омад эди. ФВВ биноси шаарнинг о марказида, озирги Сенатнинг ўрнида жойлашганди. Бу вазирликка кириш ам худди МТРК биносига киришдек ийин бўлган. Очии, мен «Давр»дан ечам иккиланмай, жон деб кетдим. ФВВдан гувонома, форма беришди, бош мутахассис лавозимига тайинлашди. анчалик омадим келганини хаёлга ам келтириш ийин – мен ўша пайтда ўзбошимчалик билан «зачётка»га бао ўйганим учун институтдан айдалгандим.

МТРК аппарат студиясида «Соли хизмати» кўрсатувини ёзиб олиш жараёни.

Мен ўимочи бўлган ЎзМУ журналистика факультетига кириш ийин, конкурс катта эди. Киришимга кўзим етмади, тинчгина Санъат институтининг режиссёрлик факультетига ужжат топшира олдим. Режам оддий эди – бир йил ўиб, кейин журфакка «перевод» иламан. Ўишга киришдан кўра кўчириш осонро. Ректорнинг менга муносабати жуда яхши эди, аммо иккита фандан куз-га олдим. Биттасини-ку, курсдошим Дилмурод билан амалладик – бао ўйиб беришга домлани кўндирдик. Буям лекин осон бўлмади. Чунки худди шу одам мени деб декан ўринбосари лавозимидан олиб ташланган ва оддий ўитувчи илиб ўйилган эди. Мен унинг ичиб юришини ректорга чаиб берганман. Шунда ам домла менга ёрдам берди. Сана нути фанини эса «ёполмай» олдим. Ўитувчи опахон дам олишга кетибди. Шу фандан бао олмасам, ўишни кўчириб бўлмас экан.

Сомсахонада ўртоим билан «зачётка»ларимизга бирпас араб ўтирдик. Мен сомсадан бир тишлаб, дафтарчага «уч» баони ўхшатиб чиздим. Сомсага ўшиб инсофниям еворганим йў, «беш» эмас, «уч» ўйдим, холос. Кейин ўртоимга ам боплаб чизиб бердим. Ўзимизча, бу аёлнинг ам болалари бордир, бизни тўри тушунса керак, тадиримиз ал бўляпти-ку, келганида аммасини очи айтиб берамиз, у бизни кечиради, дебмиз. ужжатларни топширдик. Буёига буйруни кутиш олди.

Иккинчи сентябрь куни опанинг олдига бордик. Гапни узодан бошладим: оилада ёлиз ўиллигим, ота-онам мени одам бўлсин деб, ТошДУга7 киришимни бир умр орзу илгани…

– Нима демочисан? – сўради Хатира опа.

– Биз ўишни кўчирмочи эдик. Сиз дам олишга кетган экансиз. Шунга, номингиздан ўзимизга «уч» бао ўйиб… Узр энди, опа…

Тўрисини айтсам, Хатира опанинг бунчалик жали чиишини кутмагандим. Худди мен «зачётка»га бао эмас, васиятномасига албаки имзо ўйгандек, бирданига портлаб кетди.

– Бу нимаси, Комилжон? Ахир бу жиноят-ку! Ноонуний иш илгансиз!

Хатира опа гапиргани сайин нима илиб ўйганимни, албаки «уч» арзимаган нарса эмаслигини тушуниб ета бошладим. У бизни ректорнинг ёнига судраб борди. «Агар бу икковини озиро институтдан айдамасангиз, мен кетаман!» – деб шарт ўйди. атти туриб олди. Чунки талабанинг, устига устак келажакда мафкурани белгилайдиган талабаларнинг ёлонини кечириб бўлмайди. Шунча ялинсак ам, опа кўнмади. Икки оёини бир этикка тиволди. Пул ам, таниш-билиш ам ёрдам бермади.

Онамни чаиртириб, шартта: «Ўлингиз институтдан айдалди», – деб эълон илишди. Ўша ернинг ўзида ушларидан кетиб олмасинлар ишилиб, деб ўриб турдим.

Ойим билан Космонавтлар хиёбонидан жимгина юриб кетяпмиз. Кайфият расво. Секин гап бош-

ладилар:

– Майли, Комилжон. Билдим, сендан катта одам чимас экан. Ўзи рабочийнинг боласи рабочий бўлар экан-да. ечиси йў, озир адангнинг ишхоналарига борамиз, сени ўзларига ёрдамчи илиб оладилар. унарли бўлиш ам яхши нарса. Мошина тузатиб нон топасан.

Ундан кўра тарсаки туширганлари минг марта яхши эди. Онамнинг бор умидлари мендан, менга ишонардилар. Мен бўлсам шуни билиб туриб, панд бердим.

  • Читать дальше
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
  • 6
  • 7
  • 8
  • 9
  • 10
  • 11
  • 12
  • ...

Ебукер (ebooker) – онлайн-библиотека на русском языке. Книги доступны онлайн, без утомительной регистрации. Огромный выбор и удобный дизайн, позволяющий читать без проблем. Добавляйте сайт в закладки! Все произведения загружаются пользователями: если считаете, что ваши авторские права нарушены – используйте форму обратной связи.

Полезные ссылки

  • Моя полка

Контакты

  • chitat.ebooker@gmail.com

Подпишитесь на рассылку: