Хан ыза кз иыын таы бір аударды да лм-мим деместен, орнынан трып, йден н-тнсіз шыып кетті. Ол таы бозылт реді аспана арады. «Ау сты крмегелі не заман!» — деді лденеге кйінгендей, біра сол стте-а бойын жинап алды. Анандай жерде тран кзетшіні зіне шаырды.

— Шабармандардан хабар бар ма?

— лі ешкім оралмай жатыр.

Абылай азырт жаа кз тастады. Тау етегінде крінген салт аттылар хан ордасына арай келе жатыр. Кенет ат дбірі естілді. йындата шапан салт аттылар ауыл сыртына кеп тотай аланда, Абылайды жзі жылып сала берді. Бл келген ыпша Мадай батыр мен Керей Жанай батырды жасатары еді. Олар осы аратау маындаы ілік-шатыстарында онатап жріп, елдеріне лі айта оймаан-ды. «Аттан!» деген айайды естісімен, Абылай ордасына жеткен беттері…

— Бар жырауа кісі жібердідер ме? — деді Абылай.

Дйекші жауап айтара алмай алды. Ханны абаы тйіліп кетті. Бір кезде зіне тірек болан жырау мен ханны арасы кннен-кнге суйи бастаан. оырат еліне істеген рахымсыздыын кріп, Бар жырау ашуланып, кеше хан аулынан жріп кеткен.

азыртты кншыыс жаынан таы бір ша крінді. йыта шапан шабарман атынан домалай тсіп, хан алдына тізе бкті.

— Алдияр, Жалайырдан бізге тек трт-бес жз ана жігіт осылатын трі бар…

— аландары ше?

— оандытардан ашпа боп йлерін жыып жатыр.

— Осындай хабарды лы жзді баса руларынан да алды! — деді дйекші жігіт.

— Сонда ай жаа ашпа?

— Алакл тсына.

— Шршітті шопарыны астына барып тыылма па?! — Даусыны алай атты шыып кеткенін Абылайды зі де сезбей алды.

Біра, тс ауа, шабармандарды айтанындай халіні таа жаман емес екені аныталды. Абылайа анша наразы боланменен шршіт пен оан озбырлыы тбі атты тиетініне шек келтірмеген лы жзді кп рулары кп кешікпей здеріні жігіттерін Абылайды а туыны астына тегіс келмек деген хабар естілді. Бдан кейін, іле-шала Бкей мен Садыр батыр бастаан Дулатты алы олы келе жатыр деген сз де ауыл шетінде дк ете алды. Ал Сыралы Елшібек батырды дер кезінде жетуіне Абылайды зі де кмнданбаан…

— Кнкр Божбан руынан жазаланбаан анша адам алды, — деп срады Абылай крі ылыш жасаыны бастыынан.

— Алдияр, зііз лімге бйыран ктеріліс басшыларыны бесеуін ана ат йрыына байлап лгірдік… аланы ол-аяы байлаулы отыр…

— Босатып жіберідер тірілерін!..

Ттыннан босанан Божбан жігіттері аран батан білектерін сипай, заматта йді-йіне тарай бастады.

— ділетті кімінен айналайын-ай, діретті хан иеміз! — деп анандай жерде тран Божбан асаалдары, маыраан ойдай, шуласа баталарын берді.

«Бес адамын ат йрыына байлаанымды крген со блар маан баталарын беріп жатыр, — деді Абылай ішінен, — жазаламай брін бірдей кеше босатып жібергенімде, бгін бл алыс болмас еді!».

Кенет Абылай «Жаныбек! аныбек!» деген сыбырлай шыан н естіді. Брылып еді, кетіп бара жатан жігіттерді ішінен зіні екі аасын шаырып тран оырат аруын крді. Екі аасы ызды жанына келді. лде нені срады. Содан кейін екеуі йлеріне арай жгіре жнелді.

«Осы екеуін бекер босаттым-ау», — деп ойлады Абылай таы да, біра сол стте-а оларды есінен шыарды. Тек бір жеті ткеннен кейін ана, біреуге істеген жамандыты жойылмайтынына, анды кекті брібір жрек тбінде саталатынына кзі жетті.

Абылайды газауат ранына осылмаанын пайдаланып, оан міршілері оны біржолата ртпа еді. Олар бкіл мсылман ауымына: «кімде-кім Абылайа жрдем беруді ойласа, оны алла тааланы арысы атсын» деп жар салды. Біра діни дстрге онша берік емес аза даласы бан мн берген жо, йткені бл ежелден келе жатан зіні дет-рпы бар ел. Дінді орау- дан крі, жерін орау ата-бабадан алан мирас. Осы дала заына салып, Самарант, Хиуа, Бхар, оандарды мы сан минареттерінен аза ханына «ланат» айтып жатандарына арамай, лы жзді кп руларыны жігіттері Абылайды а туыны астына жиналды.

— й, Трымтай шабарман! — деді Абылай дауысын ктеріп.

Шабармандарды ішіндегі е пысы, жарын жзді бала жігіт ханны жанына жетіп келді.

— Не айтасыз, алдияр?

— Жалайыр ауылдарына айтадан шап. Тезірек жетсін де. Егер дер кездерінде келмесе, оан рысынан кейін, оана туан кеп, Жалайыр билеріні де басына туып жрмесін! Соны ескерт!

— Ал егер жауап айырмаса ше?

— М, мені амшым… Жауап айырмайтын болса алдарына таста да, зі кейін шап!

Шабарман йден ата жнелді.

Ке дала сойыл стаан салт аттылара тола бастады. азырт тауыны басынан кемінде он шаырымдай жер ап-айын крінеді. Абылай лсін-лсін батыс жаа кз тастап ояды. Біреуді сабырсыздана кткендей. Ханны неге осынша тыпыршып траны жанындаы серіктеріне де аян. Хан Бар жырауды келуін кткен еді. Бл кнде бден артайан Бар жырау брынды-со- ды аза крмеген ызы адам еді. ткір тілі, алыр ойы шін, оны иыына талай рет мауыты шапандар жабылан. Біра жырау оларды жанындаы серіктеріне тартып, зі кнетоз шидем шекпенімен алатын. Ал ыс болса киері — тйе жн алы кпі, тозыы жетіп алан арса тыма. Кейде жорыа мінетін аты да болмай алады. Сйтсе де, Бар жырау келіп тскен ауыл ызы-думана бататын. лкені мен кішісі тік трып ктетін.

Осы крі бркіттей тырда отырып алан арт жырау хан кемшілігін жрт кзінше батыра айтанменен, Абылайды негізгі істерін олдайтын, оны жрта жеткізетін жаршысы болатын! Біра, соы жылдары йгілі жырау Абылайды атыгездік, жан шошырлы кп ісінен кілі алып, хан иянатын ашы айта бастаан. Брыныдай емес, хан ордасына да сирек крінуге айналан. Жырауды бл ылытары Абылайды кілін бле беруші еді. Бар кедей боланменен, сол кедей алы бараа жмсайтын ралы екенін хан жасы тсінетін. Ал хан анша айбарлы, аарлы крінгенмен сол кедейлерсіз, «импрамсыз» ойлаан ісіні бірде-бірін орындай алмайтыны таы оан млім.