Бер карт хаи вгазьли башлый. Бхетле икн, шрфле лем насыйп булды, ул шитлр млсен керде, ахиртт нурлы йз белн кубарылачак, пйгамбрлр, лиялр белн бер сафта урын алачак, ди. Юныс пйгамбрне д шундый ук рвешт балык карынына ташланганын сйли.

Лкин Габдулла хаи боларны ишетми д, аламый да. Ул теленнн, ушыннан яза.

Аны кфенлилр д тере кенч суга тшереп ибрлр.

лем зене корбанын ала.

Кораб урыныннан кузгала.

Без аман барабыз.

Кн кичег, ава бозыла, бераз ил д кузгала. Кк йзенд арлы-бирле йргн болытлар да крен.

Ничек т келсез, ямьсез бер вакытны якынайганы хис ител.

Бабайны хикялре д туйдырды.

Нидндер бераз арыткан да иде. Нурый карттан аерылып, з урыныма килеп яттым.

Кймне акрын ил белн йомшак кына, рхт кен тирбтеп баруы тнне баса, кзг йокы китер иде.

Кктге болытларны бертуктаусыз агуларын карап, чалкан яткан кенч йоклап киткнмен.

Ахрысы, яхшы ук арылгандыр, йокым гадттгедн озак м тыныч булды.

Тик юлчыларны шатлыклы тавышы гына уятты.

Тордым.

Мин, ахры, дигезг гашыйк булганмындыр.

Аны матур аяз кннре, та, шфкъ вакытлары яки кичге кебек карагы, куркыныч, яшенле тннре – ммсе минд аерым бер ашкыну, аерым бер дрт уята, ммсенд д аерым бер мгън, аерым бер мсгудият табам, лззт алам.

Ктрелеп, дигезг бер каравым белн, келем ачылып, аным канатланып ук китте.

Йа Ходай! ава ни дрд саф, бтен тир-якта ничаклы матурлык!

ил туктаган, кичге болытлар таралып беткн. Кк лл кая югарыга, гаршег таба ктрелгн. Дигез сте тын, ул, шома кзге кебек, лл кайдан-кая ялтырап ята. Ерактарак ак тст бик сыек кына томан ктрел.

Шфкъ ягы кызгылт-сары тсе белн яна.

Бтен табигатьт ниндидер тирн бер мо, эчке бер гыйшык хиссияте!

Бтен тир-ягын кызыл-сары утка кмеп, су тбеннн олы кояш чыга.

Дигез яа тс, яа матурлык ала, яа зиннт белн кнне каршылый.

Кймбез безг кренмгн бер аскы кут белн акрын гына тирбл д тагы тынычлана. Тагы шул мо матур су стеннн ич т чайкалмый йзеп кит.

Без аман барабыз…

Кояш батышы ягында су тбеннн таулар калкып чыга. Алар ерак тгел кебек, злре аман с, калыная, ккк таба мен баралар.

Без ике-ч сгать барабыз… Барган саен, таулар безг якыная бара. Тауны яныннан зур урманнар, биек манаралар, ялтырап торган гыйбадтханлр сеп чыга.

Кйм бтенлй анлана. Шундый куркынычлардан со исн-сау туфракка якынлашу бхете ммне йзен, кзен шатлык тудыра.

Маралар, бигрк т минем картым, шатлыктан ни эшлрг белмилр. Кайта-кайта шкрана кылып, ашыгыч рвешт нрслрен ыялар, туфракка чыгарга зерлнлр.

Лкин языклы колга – миа алай тгел.

Шатлануларын аламыйм, земд аны хис итмим. Ярга якынлашып, андагы поездны вхши акыруын ишет, корымнар, ттеннр белн буялып беткн завод мораларын кр белн, аным кысыла, йргемд бер рнле пошыну уяна. Эчемд нидер имерел, нидер югала. Келемнн нрснедер тартып алалар.

анны рхте, келне мсгудияте шул минутта киселеп алынган кебек була.

Лкин башка чара юк.

Кйм ярга туктый. Юлчылар, лемне мдиш [65] тырнагыннан бер могиза белн котыла алган корбаннар кебек, туфракка сикер.

Мин д йберлремне телр-телмс кен алам да, авыр, салмак адымнар белн атлап, ярга чыгам.

…Тн. Сгать ике. Мин зур карагы йне аулак блмсенд ялгызым утырам. Баярак лампа яна иде. Хыялны ччклнен манигъ [66] булганга, аны сндердем. Блммне карт агачлар белн тулган зур бакчага караган берднбер трзсе бар. Мин, шуны яагына артым белн терлеп, кзлремне тышны куе м шомлы карагылыгына юнлдергнем хлд, тнне тынлыгына кмелеп тик кен утырам. Бернич сгать т. йд ичбер тавыш-тын юк. Мин аман шул урында, шул хлд ялгызмын, тик хыялым гына каршымда.

Баярак кк ккри, кутле яшен яшьни, каты ил д исеп куя, ара-тир калын, катлаулы болыт артыннан тулган ай карап, бтен дньяга матур гына бер елмая да тагын югала иде. Инде бары да тынды. Ай да яадан кренмслек булып катлаулы болыт артына ышыкланды. Днья тагын да тирн, куе карагылык эчен кмелде. Кк йзе тмам капланып, ягыр коярга тотына. Ул башта чилктн актарылгандай кызу яуса да, бераздан кренйде, ул инде вак, тигез м туктаусыз. зе р ирд д шулай булыр. Хзер дньяны рьягында шундый вак м тигез булып ягыр явадыр кебек тоела.

Хатыным кптн йоклый. Ул миа бернич тапкыр:

– Садыйк, сиа ни булды, ят инде! – дип караса да, мин аны тыламадым.

Ул мине кт-кт аптырагач:

– инде, Садыйк! Иртг ирт к базарга барасы бар ич! – дип, тагы бер кыстап карады, лкин мин аман утыра бирм.

Йокы каядыр качкан. Шул тигез, вак м туктаусыз коелган ягырны озак, бик озак тылыйсым кил. Йргемне кайнаткан, анымны дулкынлаткан бгенге вакыйга уае белн очсыз-кырыйсыз хыялга ихтыярсыз тартылып барам.

Мин, гомумн, тнге ягырны бик яратам. Хзерге кебек салмак, лкин еш м тигез ген, иел ген шыбырдап торса, бтен аным белн бирелм. Аны сак кына, тын м акрын гына коюы мине д башка вакытларда белми торган акрын шатлыкларгамы, тын гына кайгыгамы, белмим, нрсг алып кит. Рухымны лл кайчаннан бирле эзлп т таба алмый йргн телге шул вакытта, шул карагы тнд злексез коелган вак ягырны шыбырдавы астында табылгандай тоела. Шуны тэсиренд бай в ки бер хыялга чумып, барын да онытам. Хятны кндезге аек м шау-шулы чагында сизелмгн, илтифат ителмгн нрслр бу вакытта кояш кебек ачык крел. Бу вакытны хыялында да аерым бер тм, бтенлй башка булган бер ямь була; моны хис кылмаган адмнр зур бер сгадттн мхрмнрдер дип уйлыйсы, аларны кызганасы…