Шадтнам кулыма кергннн бирле, мин аны ме тапкыр укыган, анда ни барын яттан ук йрнгн идем. Шулай булса да, никтер аны ни авызыннан ишетсе кил, анамны аны укыганын тылыйсым кил иде.

«Ни дисе, ни, ярыймы?» дигн бер караш белн аны кзлрен теклдем. авап ктм. Ул бернич кат салмак кына кз йртеп чыкты да миа ишетелерлек итеп «биш, биш ярым» дип укып китте.

Эчемнн бер нрс, бер кчле ялкын, кайнап, бугазыма, битем таба кил. ни моны белде, ахры. Арык, талган кулларыны, аркамнан сеп, ылы в мхббтле кочакка алганын, нкъ йргене стен кысылганымны ле д бик ачык хтерлим. р хрефе эчке бер телк, мхббт в изге уй белн тулган «Рхмт, балам, рхмт, кз нурым, бгырем… тырышкансы» дигн сзлре ле д колагымда тора кебек тоям. Шул сзлрдн со нине кземнн, магаемнан бен каберг кергнче оныта алмаслык бер тойгы белн каршы алганлыгымны хзер д исемд саклыйм.

Шуннан со арада рхт в тмле бер тынлык туды.

Артык сз, артык рхмт ишетмдем. Лкин мет в мхббт белн тулган ул лкн, матур в тирн мгънле кзлрд тшрг калтырашып торган эре бртекле яшьлр ялтырый, алар ничаклы яшерелерг телнс д, ирекле-ирексез керфек очына килеп, берм-берм саргылт йздн тгрилр иде.

Боларны нидн в ни чен килгнен мием белмс д, эчем сиз иде. Йркне лл кай ирлреннн кайнап чыккан бу яшьлрг эремск кчем итмде. Белмим, нидндер келем йомшарды. Кзлрем яшреп, яак буйларым чылана башлады.

рнрсм, р телгем камил, артык ич… ичбер нрс кирк тгел иде. Мин нине берднбер баласы м юлдашы булганга, ул мине, халыкча йткнд, рмгн ирг утыртмый – шул дрд якын м з тота иде. Мин шул ялкында яна, эри идем. Ул арада чй зерлнеп, лл нич айлар сагынып йргн сыйлар берм-берм стлг тезелделр.

Озак м тмле итеп эчтек. ни искиткеч ваклык белн минем мктптге тормышны сораша башлады. Минем укуым, иптшлрем, имтиханнарым, хлфне минем хакымда йткн сзлре энсеннн ебенч сйлшелде, кат-кат кичелде.

Чйдн со укыган китапларымны, язуларымны ентеклп карады да, мм нрсмнн риза булган тсле итеп:

– Бар, инде хзер тышка уйнарга чык! – диде.

Шат, рхт, келле хлд йортка чыктым. Тугыз ай бертоташтан мктпт торып, бу кн тнл ген кайттыгымнан, рнрс бик сагындырган, рберен яача креп йрисе кил иде.

Бакчадан, андагы ттл в агачлардан башлап бтен йортны: сарай, келт, абзар м ындырларны аерым кереп карап, ммсе белн иснлшеп чыктым. Минем бхетк, кн бик аяз, кк саф в ачык булып, кояш та тшлекк таба акрын гына текп бара иде. Шундый матур кнд, шундый зур шатлыктан со земне гомеремд беренче мртб аерылып, яа, хзер ген кавышкан бу иске танышларым эченд кр миа лл нинди бер кызык та, рхт т, лл нрс д сыман тоела иде. рнрс матур, сйкемле кебек булып, шатлыгым эчк сыймый, кел лл кая сикер, лл нрсм лл ни белн тула да ташып тгелерг тора тсле хис ител иде.

Ул арада минем кайтканны ишетеп, крше малайлар – борынгы дуслар да килде. Башта алар ятсыныбрак, мине лкнсенебрк торып, крг бйлнешеп кит алмасак та, бер-ике минут т белн, арадагы прд югалды. Без тагы элекке Апрай, элекке Салих булып уенга ябыштык.

Нинди уеннар башлап ташлаганбыздыр, анысын ачык хтерли алмыйм. Шулай да зебезг мгълм «Туп», «Кыекбаш», «Ат-ат» ларны берсе д калмады. «ке, пке, ышкылаган ске; чк, чыпчык, син кал, бу чык!» дип санаша торган «Урам аша куяннар» га да ителде булса кирк.

Лкин болар гына минем кыш буена ыелып килгн уен дртен баса алмады. Ни д булса тагы да кызыграк, тагы да анлырак, бйлгечрк бер кызык, бер нрс эзли башладык. Трледн трле сз китте. Арадан берсе:

– ил д юк, балыкка барсак, шп тшр иде! – диде.

Бу кишне и элек мин ктреп алдым. Балык каптыру – минем бик блкй чактан ук сйгн эшем. Мин йне брк, озын, эссе кннренд ерак суларга балык каптырырга барып, кн буе лсерп, талып йри, шунда зем зур рхт таба идем. Шуа кр теге малай «балык» дигн сзне авызына алу белн:

– Ну, тапты, малай! Китбез, валлаи, китбез! – дип кычкырып ибрдем.

Арада кирелнгн иптшлр бар иде, аларны да димлп кндердем. Шулай итеп, балыкка китмкче булдык. Мин тиз ген йг кердем д:

– ни, мин балыкка барам! – дидем. Аны йзенд, тавышында ибрсе килмгнлек билгесе булса да, мин куймый сорагач:

– Ярар, барса бар инде, берк саклана кр, тирнг якынлашма, мурдага кагыла крм! – диде.

Былтырдан калган зер кармак бар икн, шуны алдым да, кая басканымны белмич, малайлар янына чаптым.

Ну, валлаи, бу малайларны! Сыер кебек йрилр, аякларын атлый алмыйлар. Тимеркй белн Апрай ле аман килеп ит алмаганнар!

Бген минем гел чабасым, чаптырасым гына кил, атлап йрне бтенлй оныттым. Тнемд тирем сыймаган бер кч, бер дрт бар тсле: сикерсе, дулыйсы, лл нинди биек ирлрг менсе, егыласы кил. Шуа кр малайларны акрыннавына ачуым килде. ле аман юклар! Алар артыннан барырга яис, кычкырып, тавыш бе- лн чакырырга миа килешеп бетми инде, шунлыктан янымдагы Ибрайдан бертуктамый тегелрг: