Эш бик метле иде. Бу чаклы каты алып китг караганда, бик зур м нык капкан булуда бер д шик юк иде.

земне зем белмич, чиктн тыш бер кызма белн кармакны яр башына аттым. Ни крим?! име ашалган буш в ялангач кармак килеп чыкты. Ах… валлаи, нинди яман, нинди келсезлек! Бик зур балык кткнд, буш кармак чыксынчы!

Бу миа шундый авыр м яман булды. Мин тнемд янып торган бер утны снен, эчемне туганын тою кебек бер халтк килдем.

Дртсез м калтырап, икенче имне куйдым да яадан салдым.

Кармак суга тш белн, эчемдге уайсызлык тагы басылды. Мин, тагы электгеч кызма белн камышыма кз тегп, зур да, матур да булган балыклар кт башладым.

Астан гына алмыйлар микн дип, иптшлрг кз салам, юклыгын белгч, кел азрак тынычлана иде.

Ах… булмады.

Иптшлрдн берсе, ялтыратып, яр башына атты. Ниндие тагын! Кармакка бик сирк каба торган бик зур, бик матур кызылканат балыкны ялтырап яр башына атылуы белн, ммбез кармакларны ташладык та шул бхетле иптшебез янына килдек.

Ул, су кырыена лнг тшкн балыкны стен егылып, тотарга маташа. зе бизгк кебек калтырый, кабалана иде, аны балыгын кр белн, барыбызны да эчен хсрт уты кабынып, шул балыкны зебезг элкмвен эчтн кендек. Минем келем «Мин балык булсам, гелн миа гына кабар идем!» дигн бер уй килде. Бу шундый турыларда минем башыма рвакыт килгли иде.

Эчтн кызыксак та, тыштан белдермдек, бернрс д йт д алмадык, тик эчке рнлребез белн:

– Ну, малай, Апрай! Башлап син алды, кул арты авыр булса, бирербез киргене! – диешеп, яадан кармакларыбызга килдек.

Теге малай, яшь, йрнмгн булганга, балыгын аман урнаштырмаган, кзен ала алмый кызыгып, уйнатып тора иде.

Мен бервакыт шалт-шолт иткн бер тавыш ишетелде.

Карасак, малаебызны йзе агарган, ике кулын тыгып, су читен бутап ята: ай бичаракай, балыгын ычкындырган… Всслам!

Гнаны яшерер хл юк, тыштан: «Ну со, зур иде, й, беркн Шаи картны нрт белн алган чуртаны чаклы бар иде!» – диешск т, эчебездн шатландык.

Икенче балыкны мин алдым. Лкин и кечкен м и кадерсез бер яман брде иде. Иптшлр ммсе беравыздан:

– Карагыз ле, Салихка чнч бармактан да зур бер балык капкан! – дип клештелр.

итмс тагы, бер явызы:

– Ну, Салих, батыр икнсе, ничек тартып чыгара алды шундый зур балыкны! – дип мсхр кылды.

Мин эчемнн янсам да, тыштан сер бирмдем:

– , алаймыни?.. Кзегез кызамыни?.. Сезг ул да юк бит ле! – дидем.

Башлап алучыны кул арты яман булмады, килгн бушка китмде, ммбез д диярлек балыклар тотып, арада кармакка бик сирк туры кил торган зур алабугалар, шклр, шамбы, карабалык кебеклр д бар иде. Шулай булса да, иптшлрдн кайберлре, моны белн ген кангатьлнмич, Юныс картны клг салган мурдасыннан бернич чуртан да урладылар.

Клдн китми каптыруыбыз бернич сгать двам итте. Тоташтан кармак саклап утыруыбыз бераз ялыктыра да башлаган иде. Кармакларыбызны зур балыклар гына кабарлык итеп тирнйттек т тау башына менеп киттек. Анда безне чен бернич трле юаныч бар иде. Кош ояларын, йомран ннрен карадык. Еланнар эзлдек, катканрак булса да, юалар, яа гына чыга башлаган балтырган кпшлре ашап, сора уым ягына какыга чыктык.

Алып килгн икмклр бар иде, аны ашадык. Тирлне басу чен коенып алдык. Кн эссе, ава кызу иде. Йомшак в ылы суда бик рхт булып калды. Инде башка кызыклар беткн иде, тау буенда ки, юка ташлар ыйнадык та дулкынсыз кл стеннн «сиа нич пй кирк?» дип атыша башладык. Лкин мин, моа оста булмаганга, артык кызыгын тапмадым.

Шулай итеп, йне озын кне безг, бигрк т миа, бер д тоелмый, бйрм кебек келле теп китте. Кояш тбнйде, кн кичекте, ава кндезгедн лл нич др йомшарып, эчеп туйгысыз бер хлг килде. стебезг карап торган карт урманны ки яфракларыннан, икенче яктагы уымнардан чыккан дымлы ава ччк ислре белн берг кушылып, борынга тоелырлык мртбд булган бер тм акый иде. Бу зен башка бер рхтлек бир иде.

Иптшлрд ялыкканлык сизел башлады. Малайлар, авыл ягына карангалап, илклрен кашыйлар. лл нидн, бик к кызык тапмаган Гали атлы бер иптшебез:

– Кич т булып кил, кайтырга кирк инде, малайлар, – диде.

Кбебез моны сзен кутлдек.

Тик лл нинди бер кч белн малайларны буйсындыра торган Тимеркй белн Апрай гына каршы тштелр. Алар рвакыт тискрелнерг ярата. ле д кечек башларыннан, лл нинди сзлр чыгарып, теллрен салыштылар:

– Нкъ кабар чак иткч кен кайту була диме?! Кичк таба балык бик каба ул!.. Чнки… флн… тгн! – дип, кире тордылар.

Ирт кайтсалар, аларны эшк кушачаклар, шуны чен алар булган чаклы сога калырга тырышалар икн. Без барыбыз да кайтуны телск т, и алмадык, тагы каптыра башладык… Лкин баягы дрт беткн, кел снгн иде. Кармакка кп карамыйча, илклрне кашып яис балык санап маташа идек.

Кояш баешы ягыннан кара куе болыт чыгуы безне тагы борчый башлады. Трле яктан кайтуны кайгырта башладылар. Бая ук кайтырга омтылган Гали:

– Яхшы чакта кайтып калыйк, малайлар, инеш ягыннан кап-кара болыт та ктрелде, – дип сйлн башлады. Башкалар да: