Минем хятым да, дим, шулай. Мин зем д, дим, шулай булдым. Дньяга аяк баскан кнемнн башлап, акрын, лкин туктаусыз рвешт алга м югары атлый башладым. ткн рбер минут мине ктр, кутемне, урынымны югары ашыра бара иде. Ниаять, табигатем булдыра алган кмалтне чиген, и югары ноктасына – егетлегемне со кнен ирештем д шуннан зем ачык сизмич к тбн кит, хяттан еллар буенча алган нрслремне акрынлап бир, стел башладым. Тау ба- шыннан йомшак ком белн берг акрын гына ишелеп барган малай кебек, мин д сизелмслек, лкин туктаусыз рвешт тбнг – лемг таба агып барам. крен ген бетеренм, стелм. Узган рбер минут мине тбнгрк тарта, аскарак баса. Моарчы белммешк салынырга тырышсам да, инде булдыра алмыйм, йтм: хзер минем хятымны кмаль в куте со ноктасына ирешеп, гомерне кыйммтле двереннн авыша башлаган, тшлегемнн тбнг, кара тн эчен таба баерга юл тоткан чагым.

тр еллар. Мин д, хят кгеннн югалып, лемне карагы кичсе артына ба- тармын, югалырмын. Лкин нинди зур аерма: мин лем артына мгег, кабаттан хят кген ичбер килмск батам. бхетле кояш алай тгел: ул чыга, ктрел, бата, югала, мма мгег тгел, тада ян чыкмак, дхи д ерак ккне и гали ноктасына ирешеп, табигатьк зене олуглыгын белдермк, кут в матурлыгы белн адмне зе табындырмак чен ген бата. Ул – туктаусыз; блки, мге д шулай йлнер.

мма мин, мма без бетбез д мге кайтмыйбыз, бдия [18] лемне шул томаны, шул карагылыгы эченд югалып, онытылып калабыз…

Уем, шул ирг иткч, зене табигый агымын уя. Рухымны авыр, тын, лкин бик фгъгаль [19] бер изтираб [20] ала. Кз алдыма хзергедн, ткн в килчктн, буталып, кисклнеп, чуалчык кренешлр кил. Мин шулар эченд хыялымны байтак вар кылып [21] талдыргач, мием авырып, рухым кутен азайткач, табигый юл буенча, ткн гомерне трле кренешлре хыялымда гдлнеп крен башлый. Анда матурлык та, ямьсезлек т бар.

ткн хятымны ачык кз алдыма китерсм, ике хл ярылып ята: берсе – ниаясе булмаган мет, икенчесе – шул метне бертуктаусыз имерел, юкка чыга баруы.

Мин хзер, яшь йркне метк ни дрд бай булганлыгын креп, шашып калам.

Бигрк шунысы гап: шул метлр атлаган саен кырыла бара, лкин бетми; яшь рух беткн рбер мет урынына яадан-яа м рберсе ниаясез матурлык в нур белн тулган метлр тудыра тора. Хзер ачык белм: аны и зур хозуры, пйгамбре д шул булган икн. Шул метлр ммсе илг корылган. Шуа кр злре хят юлында бик кп ялгышлыклар тудырганнар. Гомерне стеннн кичеп чыккач, артыа йлнеп караса, барын алыйсы: «Ай… ул гомер кабат кайтса, мин шул тшлегем яадан менсм, нинди итеп яшр идем!» – дисе. Лкин кендн ни файда?!

Ул киткн, беткн. Кайгыру йрк маены гына ашый. Алдыда лем тора. Син, табигать кануныны кутен буйсынып, шуны акрын гына килен в, бервакыт килеп итеп, тын в карагы лемг алып китен ктеп торырга мбрсе.

Мин – яшьтн к ямь в матурлык гашыйкы. Бу – минем бер кимчелегем. Мен ле, уем кз алдыма лемне китереп бастырганда да, хисем белн ткн гомерд булган кренешлр арасында матурлык эзлим. Аларны каюсы бигрк ямьле в каюсы матурлыкка бай булса, хыялым шуа кадала, шуны зурайта, эшлт башлый. зем д шуны сагынам.

Ярты ягы сары алтынга манылган зур клне артына батып барган кояшка карап уйга чумганым хлд, келем рнрсдн элек хзерге тормышымда ямь в матурлык азаюына кайгыра. Шул кайгы минем ткн кннрем эченд кмелгн матур чакларны, чеккн кебек, кз алдыма китер. зем д, шуа тмам бирелеп, иске хатир дфтрен актарган адм кебек, артта калган кренешлрне актара башлыйм!

Шул озын гомерд ахырдан сагынырлык нрс эшлнгн? ткн эшлрдн каюсы артык мсгудиятле [22] булып крен? Шул сальг авап булып, хыялымда кичкн хятны трле кисклре, трле минутлар кил. ммсе, анланып, каршыма килеп басалар. Аз-аз шатлыклар, бхетлр бар. земне чын мсгуд санап, ахырдан кендергн эшлр д кп.

Лкин бер кренешк ичберсе итеш алмый. Бу шундый якты, шундый матур м мсгудиятле ки, башка сгадтлр гомер кгенд ялтыраган берр йолдыз булсалар, бусы зене зурлыгы, яктылыгы, кел каршындагы куте белн олуг кояшка охшый. Бу да – минем беренче мхббтем.

Сйлячк сзем униде яшь тулып, яа унсигезг чыккан заманыма гаид [23] .

Адм кайбер вакыт зене кулларында м тненд шундый бер кут сиз ки, бар нрсне ватасы, имерсе, лл нинди авыр йберлр ктрсе яки кутле бер батыр белн биртенгнче сугышасы кил – ничек т булса зедге кутне тилергн бер чагы була.

Ул елларым гомеремне шул халтк охшаш бер двере иде.

Бу кнге кебек ачык хтерлим: ул вакыт аным тнем сыеша алмый, земдге кутне кангатьлндерерлек ичбер эш в иштигаль [24] таба алмый идем. Нинди ген эшк тотынсам да, ул минем кутемнн тбн крен, аа караганда бик вак тоела иде.

Моны стен йркне, бик аз нрсдн д илкенеп, кутле сугарга зер булганлыгын, рух в келне ичбер нрс белн тапланмаган булганлыгын да кушарга кирк.

Яшьлекне бу дверен адмне хятында и гали в и кыйммт бер заманы дип хисаплыйлар.