якое будзе разьвітвацца з маім

у чабаровых уладаньнях

знаёмай мядзянкі,

у прыцемных успамінах

замшэлых азёрных шчупакоў,

у снах нашых сыноў, якім

у сярэдзіне наступнага стагодзьдзя

прысьніцца далёкае возера

і салодкі пылок

матыльковых крылцаў,

ва ўзоры якіх

зашыфраваная

наша вечная прыналежнасьць

гэтай бясконцасьці

разьвітаньня.

Мой табар

Колы,

стамлёныя яшчэ ў мінулым стагодзьдзі,

наракаюць на лёс

срэбнай ад пылу кібітцы

з трыма нажавымі ранамі.

Вецер

прыносіць зь зялёных яроў

насьцярожаныя пахі чужога жыцьця,

узброеныя адглянсаванымі кіпцюрамі.

Агонь

згаладала смажыць мяса,

узятае ў бестэрміновы крэдыт

у вечаровай вёсцы

зь ненадзейнай аховаю зь сініх мальваў.

Віно

хвалюецца ў біклазе,

альтруістычна дакляруючы цёплую ноч.

Жанчыны

бязважка заміраюць

у карункавых пярынах папараці,

што да першых прымаразкаў памятае

іх салодкія стогны.

Матылькі-аднадзёнкі

лянуюцца падымацца з красак,

якія я зьбіраю

сваім аднадзёнкам-абраньніцам.

Мужчыны

сноўдаюць па ўзьлеску з стрэльбамі,

упэўненыя, што мае жанчыны

належаць ім.

Няхай у табары застаўся я адзін,

але

ластаўкі

яшчэ садзяцца

мне на плечы.

Манэта

Гэтую манэту

знайшоў я ў маленстве

на дзьвінскім беразе

пасьля паводкі.

Вызвалялася манэта ад паціны

і зноў пакрывалася ёю.

Сьціраліся на манэце

цьмяныя надпісы —

выступалі новыя.

Зьнікалі на ёй

старыя гербы й партрэты —

узьнікалі новыя гербы і профілі.

Купляў я за гэтую манэту

нянавісьць.

Купляў за яе

славу.

Нават каханьне

купляў я за яе.

Ды кожны раз

вярталася да мяне мая манэта...

Прыйду на дзьвінскі бераг

пасьля паводкі,

запытаюся ў сябе самога:

дзеля чаго знайшоў ты ў маленстве

гэтую манэту?

Эпітафія маёй котцы

Цябе звалі Бася,

а цалкам — Басота

(1992—1995),

і я магу прызнацца,

што любіў цябе значна больш,

чым абсалютную большасьць

вядомых мне дзьвюхногіх істотаў.

(Тлумачэньні прагучаць пераканаўча,

але банальна.)

Я складаў табе

пацьверджаныя сумнеўнымі пячаткамі

радаводы —

ад стрыечнай сястры

коткі бэльгійскае каралевы

і ад бабулі ўлюбёнага ката

далай-ламы.

Я выдумляў табе

экзатычныя пароды —